Quick Facts
Biography
Marian Kazimierz Korewo (ur. 15 sierpnia 1892 w Żytomierzu, zm. 3 czerwca 1971 w Londynie) – oficer Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Po wojnie awansowany przez władze RP na uchodźstwie na stopień generała brygady.
Życiorys
Urodził się 15 sierpnia 1892 w Żytomierzu jako syn Stanisława i Michaliny z domu Michałowskiej. Ukończył gimnazjum w Wilnie.
Służył w Armii Imperium Rosyjskiego. W 1917 był prezesem Związku Wojsk. Polaków w Chocimiu.
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia majora artylerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W 1923, 1924 był oficerem 22 Pułk Artylerii Lekkiej w Rzeszowie, z którego został odkomenderowany do Wyższej Szkoły Wojennej w Paryżu, gdzie odbył studia od czerwca 1923 do listopada 1925, uzyskując tytuł oficera dyplomowanego. W 1928 był oficerem Sztabu Generalnego przydzielonym do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Został awansowany do stopnia podpułkownika artylerii ze starszeństwem z 1 stycznia 1930. W 1932 został przydzielony do Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych, gdzie do 1934 był szefem Wydziału II Studiów. W latach 1932-1938 był redaktorem „Przeglądu Artyleryjskiego”. Od 17 listopada 1934 był dowódcą 1 Pułku Artylerii Ciężkiej w Modlinie. Na pułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 roku w korpusie oficerów artylerii. W czerwcu 1939 roku został I oficerem sztabu Inspektora Obrony Powietrznej Państwa.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był zastępcą szefa sztabu Naczelnego Dowódcy Lotnictwa i Obrony Przeciwlotniczej. Został oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Do 10 kwietnia kwietnia 1943 był dowódcą 2 Pułku Artylerii Motorowej. Od marca 1943 do września 1944 był komendantem Wyższej Szkoły Wojennej, działającej w Wielkiej Brytanii. U kresu wojny był dowódcą artylerii dywizyjnej 5 Kresowej Dywizji Piechoty.
Naczelny Wódz, generał broni Władysław Anders mianował go generałem brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1964 roku w korpusie generałów.
Zmarł 3 czerwca 1971 roku w Londynie. Został pochowany na cmentarzu Gunnersbury.
Publikacje
- Kwiaty i trawnik. Poradnik ogrodniczy (1972)
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Niepodległości
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medal Międzyaliancki
- Krzyż Oficerski Legii Zasługi – Stany Zjednoczone (1942)
Zobacz też
- Polscy absolwenci francuskich wyższych szkół wojskowych
- Generałowie i admirałowie II Rzeczypospolitej
- Polskie Lotnictwo Wojskowe 1939
- Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego (1939)
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.