Marian Kaczmarek

Marian Kaczmarek (ur. 16 stycznia 1934 we Wrześni, zm. 12 listopada 1994 w Opolu) – filolog polski specjalizujący się w historii literatury i literaturoznawstwie, nauczyciel akademicki związany z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Opolu.

Urodził się w 16 stycznia 1934 roku we Wrześni, w rodzinie nauczycielskiej. Do wybuchu II wojny światowej nie zdążył podjąć nauki w szkole powszechnej. Po wojnie podjął naukę w gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym im. Henryka Sienkiewicza we Wrześni. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1951-1955). Na tej samej uczelni uzyskał tytuł naukowy doktora na podstawie pracy pt. Pamiętnikarstwo staropolskie XVI wieku, napisanej pod kierunkiem prof. Romana Pollaka. Następnie otrzymał kolejno tytuły naukowe doktora habilitowanego i profesora.

W latach 1955-1966 pracował we Wrocławiu w Wydawnictwie Ossolineum. W 1965 został zatrudniony w opolskiej WSP, gdzie pełnił wiele funkcji, w tym prorektora ds. nauki współpracy z zagranicą (1975-1981), a potem dyrektora Instytutu Filologii Polskiej. Przez pewien czas kierował także Studium dla Pracujących Wydziału Filologiczno-Historycznego WSP. Wiele lat sprawował funkcję prezesa Opolskiego Oddziału Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. Ponadto był prezesem oraz wiceprezesem Opolskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Wchodził w skład Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej Polskiej Akademii Nauk i Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich PAN. Zmarł w 12 listopada 1994 w Opolu.

Marian Kaczmarek należał do najwybitniejszych znawców literatury staropolskiej, której poświęcił kilkadziesiąt artykułów i 6 książek. Do najważniejszych z nich należą:

• Antologia pamiętników polskich XVI wieku, wyd. Ossolineum, Wrocław 1966.
• Epicki kształt poematów historycznych Samuela Twardowskiego, wyd. Ossolineum, Wrocław 1972.
• Sarmacka perspektywa sławy: nad Wojną chocimską Wacława Potockiego, wyd. Ossolineum, Wrocław 1982.
• Barok i barokowość w literaturze polskiej, wyd. WSP w Opolu, Opole 1985.
• Dawność kulturowa w literaturach słowiańskich drugiej połowy XX wieku, wyd. WSP w Opolu, Opole 1993.
• W kręgach baroku i barokowości. Studia, wyd. OTPN, Opole 1993.

W 1964 zawarł związek małżeński z Łucją Szafrańską, z którą miał trzech synów: Stefana, Wojciecha i Michała.

• Marian Kaczmarek w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).
• S. Nicieja, Alma Mater Opoliensis: ludzie, fakty, wydarzenia, wyd. UO, Opole 2004.
• Marian Torzewski: Kaczmarek Marian. W: Waldemar Śliwczyński (red.): Wrzesiński Słownik Biograficzny. Września: Wydawnictwo Kropka, 2002, s. 51. ISBN 83-906818-3-8.