Marian Janic

Marian Janic, ps. „Marian” (ur. 8 września 1901 w Częstochowie, zm. 24 sierpnia 1997) – powstaniec śląski, pułkownik MO, oficer Gwardii Ludowej, szef sztabu Obwodu III Radomsko-Kielckiego AL.

Syn Rocha i Józefy. Po udziale w powstaniu śląskim, pracował w Straży Celnej na granicy polsko-niemieckiej i w kolejnictwie. W czasie okupacji niemieckiej wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej. Służył w Gwardii Ludowej, a później w Armii Ludowej, w której pełnił funkcję szefa sztabu Obwodu III Radomsko-Kieleckiego. Po wojnie pracował w warszawskim MBP. W lipcu 1946 przekazany do dyspozycji Ministra Komunikacji, a następnie skierowany do pracy w Komendzie Głównej SOK. Później w MSW (do 1971), m.in. w ramach Służby Bezpieczeństwa.

Był działaczem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację i członkiem frakcji tzw. partyzantów działających wewnątrz PZPR.

Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym na Wólce Węglowej, kwatera S-I-3,4-11-6.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 października 1945)
• Medal za Warszawę 1939–1945 (17 stycznia 1946)
• Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986).

Idą partyzanci. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1967.

• Praca zbiorowa: Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.Sprawdź autora:1.

• Tomasz Leszkowicz: „Ja jako były partyzant...”. Kult Armii Ludowej w PRL. histmag.org. [dostęp 2014-08-27].