Maria Poprzęcka

Zajmuje się głównie malarstwem XIX wieku – zarówno „wysokim”, jak i popularnym – usytuowanym w szerokim kontekście krytycznym i teoretycznym. W pracy naukowej istotne są dla niej zagadnienia metodologiczne i aksjologiczne, zwłaszcza wynikające z badań nad sztuką nowoczesną.

Jest organizatorką konferencji metodologicznych w Nieborowie. Należy do Rady Fundacji Książąt Czartoryskich. Pisze felietony do „Dwutygodnika”. Od września 2005 do marca 2007 należała do Rady Programowej i Rady Muzeum mającego powstać Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.

W 2003 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”. W 2009 otrzymała Nagrodę Literacką Gdynia w kategorii eseju za książkę Inne obrazy, a w 2010 Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za książkę Arcydzieła malarstwa polskiego.

Została członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010.

Obecnie profesor zwyczajny w Kolegium "Artes Liberales" Wydziału "Artes Liberales" Uniwersytetu Warszawskiego.

• Uczta bogiń. Kobiety, sztuka i życie, Warszawa 2012.
• Inne obrazy. Oko, widzenie, sztuka. Od Albertiego do Duchampa, Gdańsk 2008.
• Galeria. Sztuka patrzenia, Warszawa 2003.
• Kochankowie z masakrą w tle i inne eseje o malarstwie historycznym, Warszawa 2004.
• Pochwała malarstwa. Studia z historii i teorii sztuki, Gdańsk 2000.
• O złej sztuce, 1998.
• Arcydzieła malarstwa polskiego, 1997.
• Polskie malarstwo salonowe, Warszawa 1991.
• Czas wyobrażony. O sposobach opowiadania w polskim malarstwie XIX w., 1986.
• Akademizm (1977, 3 wyd. rozszerz. 1989)
• Teoretycy, artyści, krytycy o sztuce 1700-1870, 1974, 2 wyd. rozszerz. 1989 (wspólnie z Elżbietą Grabską).

• Maria Poprzęcka w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).