Marcel Słodki

Marceli Słodki, Marcel Słodki (ur. 11 listopada 1892 w Łodzi, zm. 20 grudnia 1944 w KL Auschwitz) – polski malarz i grafik żydowskiego pochodzenia.

Syn Adolfa Słodkiego, dyrektora banku. W latach 1910–1913 studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Od 1913 w Paryżu, po 1914 w Szwajcarii. Należał do pierwszej grupy dadaistów i był uczestnikiem pierwszych wystaw dadaistów. Od 1918 w Berlinie, gdzie był dyrektorem artystycznym teatru „Wilde Bühne”. Od 1923 z powrotem w Paryżu. W jego malarstwie występowały cechy postimpresjonizmu, fowizmu i ekspresjonizmu.

Po zajęciu Francji przez Niemcy ukrywał się w Brive-la-Gaillarde, potem w okolicach Chambéry, zadenuncjowany, aresztowany przez Gestapo 14 grudnia 1943 i przetransportowany do obozu w Auschwitz, gdzie zginął.

Jego prace znajdują się w Muzeum w Ein Harod, Muzeum w Tel-Awiwie, Muzeum Narodowym w Warszawie, zbiorach Żydowskiego Instytutu Historycznego i prywatnych.

Był żonaty z lekarką Michaliną Endelman (1900–1969).

• Jerzy Malinowski: „Słodki (Slodki) Marceli”. W: Polski Słownik Biograficzny tom 38 (z. 3), Wrocław 1998 s. 638–640

• MoMA. [dostęp 2013-04-29].Nieznane pola: 1 oraz 2.
• Biografia ŻIH
• Obrazy Słodkiego w zasobach Centralnej Biblioteki Judaistycznej