Malga Kubiak

Małga Kubiak, właśc. Małgorzata Kubiak (ur. 1950 w Warszawie) – reżyserka filmów niezależnych, performerka, aktorka, producentka, scenarzystka i autorka książek. Członkini zespołów muzycznych. Organizatorka festiwalu poetyckiego (12. edycji festiwalu Poetry Art).

Rodzina i wykształcenie

Małga Kubiak pochodzi z rodziny o tradycjach literackich: jej ojcem był poeta Tadeusz Kubiak, a jej stryjem Zygmunt Kubiak. Studiowała na ASP w Warszawie w latach 1970–1973: w trzech różnych pracowniach. W 1973 wyjechała do Londynu, a później do Szwecji. Przez kilka miesięcy uczęszczała na Symposiu Ubbeboda Center u profesora Yoshio Nakajima Performance School, a następnie studiowała w Szkole Filmowej Valand Academy w Göteborgu.

Twórczość

Małga Kubiak jest autorką czterech książek: Dirty Paradise (1992), Babe Trouble (1994), Scheisse Elysees (1997) i One Man Show (2002). W Ameryce jej literacka twórczość nazywana jest „neo-neo Beat dame” (damy generacji neo neo beatowej). Jest członkinią własnego zespołu muzycznego Miss Mess grającego gatunki trash i punk rock. Kubiak występuje w zespołach: Freya Paris Fucked Society z Paryża (noise) i Pink Jupe z Brukseli.

Jest autorką ponad 40 produkcji, m.in. Federico Garcia Lorca Czarna rozpacz (2013) W 2015 roku wyreżyserowała dramat oparty na historii życia i śmierci Piera Paolo Pasoliniego zatytułowany PPPasolini. Film został pokazany podczas siódmej edycji Festiwalu Filmowego LGBT w Warszawie. W jej filmach (IDn4, Baby Trouble Hole) grał Nick Cave.

W Polsce filmy Kubiak wyświetlane były w Galerii Wschodniej w Łodzi, jej prace wystawiono w Galerii QQ, w Instytucie Sztuki Wyspa w Gdańsku, w ramach kilku edycji LGBT Film Festival (2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019), na Trzecim Oku podczas MFF Nowe Horyzonty we Wrocławiu (2013, kuratorka Ewa Szabłowska), a w 2018 roku w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie pod wspólnym tytułem całej produkcji filmowej The Ego Trip (The Ego Trip Label Małga Kubiak). Muzykę do The Ego Trip i innych projektów Kubiak skomponował Zbigniew Karkowski.

Jako aktorka występowała również w spektaklu Mai Kleczewskiej Golem, czy w filmach Carla Andersa (Lick an Apple like a Pussy a Movie Stanislavsky never made 2002, Eiszeit 2004, Female Summer 2006), a także w perfomansie Alexa Baczyńskiego-Jenkinsa w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie w 2019 roku (Untitled Dances).

W 2015 roku została uhonorowana Niedźwiedziem Polarnym za kino przez Tupilak – Skandynawską Organizację LGHBTQ.

Życie prywatne

Rodzice Kubiak rozwiedli się niedługo po tym, jak dziewczynka rozpoczęła naukę w podstawówce. Umieścili córkę w szkole z internatem kształcącej dzieci dyplomatów. Wielokrotnie zmieniała szkoły. Po rozstaniu się rodziców sprawowała opiekę nad swoją matką, która była chora na schizofrenię. Kubiak opiekowała się nią do jej śmierci. Mieszkając jeszcze w Polsce Kubiak, w wieku 19 lat, urodziła córkę. Po tym jak rozwiodła się z polskim mężem, przeniosła się do Szwecji. Związała się tam ze Szwedem, z którym ma syna. Opiekę nad drugim dzieckiem Kubiak powierzyła ojcu.

Książki

• 1992: Dirty Paradise
• 1994: Babe Trouble
• 1997: Scheisse Elysees
• 2002: One Man Show

Zespoły muzyczne

• Miss Mess (trash punk rock; Sztokholm)
• Freya Paris Fucked Music Society (noise; Paryż)
• Pink Jupe (Bruksela)

Filmy

Źródła: lista sporządzona na podstawie informacji z filmowych baz danych IMDb i Filmweb

Reżyserka

Aktorka

• 2018: Bimbo Bambino (reż. Alexi Carpentieri)

Filmy dokumentalne o Małdze Kubiak

W 2009 film dokumentalny Tomasza Wasilewskiego Show jednego człowieka (2008), opowiadający o Małdze Kubiak, zdobył dwie nagrody: na Festiwalu Festiwal Kina Niezależnego OFF jak gorąco w Łodzi i na Rybnickich Prezentacjach Filmu Niezależnego RePeFeNe (najlepszy film dokumentalny).

W 2012 roku Anneliese Holles nakręciła dokument Love & Other Manias, który opowiada o Kubiak. W 2013 film otrzymał nagrodę Lucki Los, Documetary Prize na International Film Festival w Berline 2013.