Málfríður Einarsdóttir

Málfríður Einarsdóttir (23. október 1899 – 25. október 1983) var íslenskur rithöfundur og þýðandi. Hún er þekktust fyrir sérstakan og leikandi ritstíll sinn sem kemur best fram í fyrstu tveimur bókum hennar: Samastaður í tilverunni og Úr sálarkirnunni.

Málfríður fæddist í Munaðarnesi í Stafholtstungum. Hún var dóttir hjónanna Einars Bjarnasonar bónda þar og konu hans Kristjönu Björnsdóttur, ljósmóður. Málfríður lauk brottfararprófi frá Kennaraskóla Íslands 1921 og giftist 1928 Guðjóni Eiríkssyni, kennara. Hann lést árið 1970.

Málfríður lagði stund á ritstörf um árabil. Auk skáldsagna og „minningarbóka“ hennar birtust kvæði og greinar eftir hana í dagblöðum og tímaritum og einnig þýddi hún bækur um ýmisleg efni. Málfríður hlaut viðurkenningu frá Menntamálaráði 1978.

• 1977 – Samastaður í tilverunni
• 1978 – Úr sálarkirnunni
• 1979 – Auðnuleysingi og Tötrughypja
• 1981 – Bréf til Steinunnar
• 1983 – Tötra í Glettingi
• 1986 – Rásir dægranna (eftirlátin rit)

• Málfríður Einarsdóttir; minningagreinar í Morgunblaðinu 1983
• Málfríður með Tötru í Glettingi; grein í DV 1983

Verk Málfríðar

• Bréf til Önnu; Þjóðviljinn 1956

  Þessi æviágripsgreiner stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.