Makary Sieradzki

Makary Sieradzki ps. „Romek”, „Stolarski” (ur. 1 stycznia 1900 r. w Brzezinkach na Kielecczyźnie, zm. 28 grudnia 1992 r. w Warszawie) –żołnierz Polski Podziemnej, współpracownik rotmistrza Witolda Pileckiego, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, polonista, pracownik Kuratorium Oświaty.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego rozpoczął studia polonistyczne i podjął pracę w kuratorium oświaty okręgu warszawskiego. W okresie marzec 1920 - listopad 1922 odbywał służbę wojskową w formacjach sanitarnych Wojska Polskiego, w stopniu kaprala. Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. W roku 1928 ożenił się z Heleną Sobczyńską, nauczycielką, z którą posiadał dwóch synów: Jana i Ignacego. Podczas okupacji hitlerowskiej wstąpił do Tajnej Armii Polskiej, gdzie na początku 1940 przysięgę odbierał od niego Witold Pilecki. W Tajnej Armii Polskiej zajmował się ewidencją broni oraz prowadzeniem nasłuchów radiowych, których treść przekazywał do innych komórek TAP. W wyniku przekształceń organizacji podziemnych został żołnierzem Armii Krajowej w stopniu podporucznika. W czasie okupacji wraz z żoną ukrywali trzy Żydówki, za co w 1991 roku otrzymali tytuł Sprawiedliwy wśród Narodów Świata (nr 4784 na liście Instytutu Jad Waszem). Gdy wybuchło powstanie warszawskie, Makary Sieradzki walczył na Powiślu w plutonie dowodzenia, batalionu „Tum”, Zgrupowania „Kryska”. 17 września 1944 w celu uniknięcia niewoli przepłynął Wisłę, dostając się na jej prawy brzeg.

W październiku 1944 podjął pracę w Inspektoracie Szkolnym Miasta Warszawy, w roku 1945 został Radcą i Zastępcą Naczelnika Wydziału Ogólnego Kuratorium Okręgu Szkolnego Warszawskiego. W 1946 skontaktował się z nim powracający z niewoli w Murnau rtm. Pilecki, proponując odnowienie współpracy konspiracyjnej. Jego zadaniem w grupie Pileckiego było m.in. zbieranie informacji na temat zmian w programie nauczania wprowadzonych przez władze komunistyczne. Ukrywający się pod nazwiskiem Roman Jezierski rtm. Pilecki przebywał wielokrotnie w mieszkaniu Sieradzkich, gdzie zorganizował konspiracyjny lokal kontaktowy. W dniu 6 maja 1947 funkcjonariusze Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego wtargnęli do mieszkania w Warszawie przy ul. Pańskiej 85 m. 6 i zorganizowali tam „kocioł”. W dniu 8 maja 1947 zostaje tam aresztowany Witold Pilecki.

W dniu 15 marca 1948, po śledztwie i procesie, Makary Sieradzki został skazany na karę dożywotniego więzienia. Współoskarżonymi w procesie byli: Witold Pilecki, Maria Szelągowska, Tadeusz Płużański, Ryszard Jamontt-Krzywicki, Maksymilian Kaucki, Witold Różycki oraz Jerzy Nowakowski. Łącznie w więzieniu spędził 9 lat i 5 dni, z czego 7 dni w piwnicy MBP przy ul. Koszykowej 6 w Warszawie, rok i 5 miesięcy w areszcie śledczym na ul. Rakowieckiej 37, resztę w Więzieniu Karnym w podpoznańskich Wronkach, z czego 17 miesięcy w izolatce. Helena Sieradzka została skazana w procesie „odpryskowym” na karę 7 lat więzienia, zmienioną później na 6 lat. Karę odbyła w więzieniu kobiecym w Fordonie. Pozostawiony na wolności młodszy syn Makarego, Ignacy został pozbawiony środków do życia i musiał w wieku 14 lat szukać opieki wśród rodziny i przyjaciół. Utrudniano mu również naukę.

Z więzienia został zwolniony w 1956 roku. Zginął w wypadku komunikacyjnym w 1992 roku.

Fatalny stan zdrowia po wyjściu z więzienia skłonił go do zostania wegetarianinem oraz do praktykowania jogi. Opisał to w książce „Życie bez chorób” będąca rozwinięciemwydanej 10 lat wcześniej pozycji pt. „Jak straciłem, jak odzyskałem i jak pielęgnuję zdrowie”.