Magdalena Fikus

Magdalena Maria Fikus (ur. 13 maja 1936 w Krakowie) – polska biolog, biochemik, specjalistka w zakresie biochemii i fotochemii kwasów nukleinowych, biofizyki komórki, inżynierii genetycznej, profesor nauk przyrodniczych, propagatorka i popularyzatorka nauki.

W 1958 została absolwentką Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Warszawskiego. W 1965 uzyskała stopień naukowy doktora, a w 1975 stopień doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora otrzymała w 1990. Do 1965 pracowała w Państwowym Zakładzie Higieny, następnie w Katedrze Biofizyki na UW, współpracując z profesorem Davidem Shugarem. Pod koniec lat 60. przebywała na stażu naukowym na Stanford University. W 1975 podjęła pracę w Instytutem Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk.

Za pracę popularyzatorską i dydaktyczną została nagrodzona m.in. Nagrodą im. Profesora Hugona Steinhausa (1998) i Fenomenem „Przekroju” (2005).

W 2011 prezydent Bronisław Komorowski, za wybitne osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej i działalności dydaktycznej, za zasługi na rzecz popularyzacji i rozwoju nauki w Polsce, odznaczył ją Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. 21 października tego samego roku została Kanclerzem Kapituły Orderu Odrodzenia Polski.

Była żoną Dariusza Fikusa (1932–1996), redaktora naczelnego dziennika „Rzeczpospolita”. Jej ojcem był Kiejstut Żemaitis.

• Magdalena Fikus: Przyjeżdża telewizja do naukowca. wyborcza.pl, 2008-12-01. [dostęp 2012-04-10].
• Artykuły Magdaleny Fikus w miesięczniku „Delta”. [dostęp 2017-01-10].