Maciej Stawowiak

Maciej Stawowiak (ur. 25 września 1947 w Warszawie) – polski kierowca rajdowy, mistrz Polski z 1980 roku.

Prawo jazdy uzyskał w wieku 16 lat. Debiutował w rajdach pod koniec lat 60., zwyciężając Zastavą w Rajdzie Monte Calvaria. W 1969 roku startował jako pilot rajdowy, a od 1970 – jako kierowca i pilot. Był pilotem Marka Trzaskowskiego, Marka Szramowskiego i Marka Variselli – z tym ostatnim wystartował w Rajdzie Safari w 1974 roku.

Jako kierowca wygrał Polskim Fiatem 125p Rajd Warszawski w 1971 roku. Rok później został fabrycznym kierowcą FSO. W 1973 roku zajął z pilotem Janem Czyżykiem trzecie miejsce we wliczanym do klasyfikacji Rajdowych Mistrzostw Świata Rajdzie Polski. W tym samym roku zajął drugie miejsce w Rajdowym Pucharze Pokoju i Przyjaźni (mistrzostwach krajów socjalistycznych), natomiast rok później został mistrzem. Również w 1974 roku zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej Rajdowych Mistrzostw Europy. W roku 1975 był dwunasty w Rajdzie Monte Carlo. W roku 1976 Fiatem 124 Abarth zajął drugie miejsce w Rajdzie Złote Piaski oraz trzecie w Rajdzie Volán i Rajdzie Tatry.

W sezonie 1977 był czwarty w klasyfikacji mistrzostw Polski (drugie miejsce w Rajdzie Kormoran oraz trzecie w Rajdzie Wisły i Rajdzie Krakowskim). Rok później powtórzył czwarte miejsce, wygrywając w Rajdzie Warszawskim i Rajdzie Elmot. Od 1979 roku regularnie startował Polonezem 2000. Po zwycięstwach w Rajdzie Warszawskim i Rajdzie Stomil został wicemistrzem RSMP. Od sezonu 1980 jego pilotem był Ryszard Żyszkowski. Wówczas to Stawowiak został mistrzem Polski (zwycięstwa w Rajdach: Elmot, Wisły i Krakowskim), zajął ponadto dziesiąte miejsce w Rajdzie Portugalii, dzięki czemu zdobył jeden punkt i został sklasyfikowany na 68 miejscu w Mistrzostwach Świata. W 1981 roku startował wyłącznie za granicą, zdobywając czwarte miejsce w Rajdowym Pucharze Pokoju i Przyjaźni. W 1982 roku zarzucił starty w rajdach.

Ogółem w mistrzostwach Polski wygrał siedem rajdów i 28 OS.