Maciej Klich

Maciej Klich

Maciej Klich (Mattias Jan-Maria) (ur. 28 lutego 1958 w Krakowie) – polski historyk, grafik, twórca plakatów, okładek i małych form graficznych.

Syn Antoniego i Olgi z domu Ozga. Bratanek Adama. W latach 1977–1981 studiował na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, a w latach 1981–1984 na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej. Od 1977 do 1980 roku był współpracownikiem Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO). W 1980 roku był współzałożycielem Niezależnego Zrzeszenia Studentów (NZS) na terenie Śląska. W latach 1980–1981 był sekretarzem Regionalnego Komitetu Koordynacyjnego NZS Uczelni Górnego Śląska oraz Międzywydziałowego Komitetu Koordynacyjnego NZS Uniwersytetu Śląskiego. W 1981 roku został przewodniczącym Uczelnianej Komisji Rewizyjnej NZS Uniwersytetu Śląskiego oraz Wydziałowej Komisji Rewizyjnej Wydziału Nauk Społecznych. Był współzałożycielem Komitetów Obrony Więzionych za Przekonania na Śląsku (1981). Od 1981 roku członek Konfederacji Polski Niepodległej (KPN). Był internowany od 24 grudnia 1981 do 23 lipca 1982 roku (KWMO Katowice, Jastrzębie-Szeroka, Uherce, Rzeszów-Załęże, Nowy Łupków). W obozach dla internowanych stworzył około 70 stempli w ramach tzw. poczty obozowej. Po zwolnieniu działał w podziemnej Solidarności, m.in. w ramach struktur MKO (Miejskich Komitetów Oporu), kolportował i był redaktorem prasy podziemnej oraz radia „Solidarność”. Uczestniczył w podziemnych strukturach NZS.

W latach 1980–1984 tworzył formy graficzne na użytek organizacji związkowych i niepodległościowych z terenu Górnego Śląska (m.in. plakaty, ulotki, znaki, ilustracje do czasopism, stemple). Stemple i pieczątki obozowe wystawiane były m.in. na wystawach: w Chicago 1983; Sztokholm 1986; „Poza cenzurą – Poczta internowanych 1981–1982, Zabrze 1990; w Ratingen w Nadrenii (Niemcy), 2001; Jastrzębie Zdrój – wystawa „Miasto pod specjalnym nadzorem: Jastrzębie Zdrój czasu stanu wojennego”, 2006/2007; Jasło 2008 oraz Rappersville 2009.

Od 1984 roku mieszka w Szwecji. W latach 1985–1989 był jednym z organizatorów pomocy dla prześladowanych członków Solidarności i NZS z terenu Górnego Śląska w ramach tzw. „Składki Górnośląskiej”. W latach 1986–1994 wspomagał transporty wyposażenia medycznego w ramach „pomocy medycznej” dla Polski. Od 1986 do 1989 roku angażował się w wysyłkę i kolportaż wydawnictw oraz książek zakazanych do Polski. W 1986 roku jeden z założycieli Związku Harcerstwa Polskiego poza granicami Kraju – Okręg Szwecja. W 1991 roku był współinicjatorem powstania i doradcą Niezależnego Hufca Harcerstwa Polskiego „LS-Kaszuby” w Szwecji oraz jego sponsorem (od 1991). Autor statutu Hufca oraz doradca i członek Rady Hufca. Od 1991 do 2014 pełnił funkcję sekretarza Hufca. Jest autorem wszystkich znakòw graficznych Hufca, sztandaru, broszur, ulotek, plakatòw, strony internetowej Hufca itd... Wszystkie te prace wykonywane były i są w ramach nieodpłatnego sponsoringu. W latach 1995–1998 organizował wspólnie z Hufcem i sponsorował konkurs na rysunek Bożonarodzeniowy. W latach 1994–1998 sponsorował pomoc dla dzieci polskich z Litwy na Międzynarodowych Obozach Letnich.

Od 1997 do 1999 wspomagał Koncerty Muzyki Poważnej „Dzieci-Dzieciom”, a od 2000 do 2014 był oficjalnym sponsorem Koncertòw. Wspomagał i sponsorował corocznie Międzynarodowe Harcerskie Obozy Integracyjne w latach 1992–2001.

W latach 1990–1996 był współpracownikiem Svensk-Polska Miljöförening i redaktorem graficznym pisma „Miljösambandet”. Sponsor wielu polonijnych inicjatyw na terenie Sztokholmu w tym budowy pomnika katyńskiego. W 2000 roku został odznaczony przez Prezydenta RP srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność harcerską, w 2005 złotym Krzyżem Zasługi za całokształt działalności społecznej, w 2011 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, a w 2016 roku Krzyżem Wolności i Solidarności.

Autor książki „Niepokorny, Historia lat 1976–1989” wydanej w 2018 roku przez Instytut Pamięci Narodowej.

Jest członkiem Stowarzyszenia Represjonowanych w Stanie Wojennym. Został uznany przez Instytut Pamięci Narodowej za pokrzywdzonego i represjonowanego w czasie PRL oraz rozpracowywanego przez organy bezpieczeństwa PRL w latach 1980–1983. 1 lutego 2018 decyzją Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych został potwierdzony jego status działacza opozycji antykomunistycznej oraz osoby represjonowanej z powodów politycznych, przyznając jednocześnie legitymację i odznakę honorową „Za zasługi dla niepodległości 1956-1989”.

Od 1988 roku prowadzi przedsiębiorstwo reklamowo-graficzne, w latach 1998–2012 prowadził przedsiębiorstwo komputerowe w zakresie budowy i serwisowania, oprogramowania oraz oprzyrządowania komputerów PC. Jest pracownikiem Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Sztokholmie.

Jest ojcem Mattiasa Jr., Matteusa i Wojtka Maximiliana. Mieszka w Sztokholmie.