Maciej Józef Kononowicz

Maciej Józef Kononowicz (ur. 1 stycznia 1912 w Łasku koło Łodzi, zm. 31 marca 1986 w Łodzi) – polski poeta, satyryk, prozaik oraz tłumacz literatury białoruskiej, poseł na Sejm PRL II kadencji.

Był absolwentem Wydziału Humanistycznego (polonistyka) Uniwersytetu Warszawskiego. Debiutował w 1935 w Antologii współczesnej poezji szkolnej jako poeta. Używał wtedy pseudonimu Maciej Halin. W okresie okupacji był żołnierzem Armii Krajowej. Brał udział w powstaniu warszawskim. W latach 1944–1945 był więźniem oflagu. Od 1945 mieszkał w Łodzi. W latach 1955–1956 był redaktorem naczelnym tygodnika „WTK” (Wrocław). W latach 1957–1961 był posłem na Sejm. W 1971 otrzymał nagrodę im. Pietrzaka.

• Stacje liryczne (poezje)
• W ramionach srebrnych rzek (poezje)
• W sitowiu niebieskim (poezje)
• Portret nieurojony (poezje)
• Rekonstrukcja biografii (poezje)
• Biskup Michał. Prolegomena do portretu (szkic)
• Prawą ręką za lewe ucho (satyry)
• Szyfr o ojczyźnie (opowiadania)
• Kilka imion miłości (powieść)
• Gaj dębowy (poezje)
• Romantyczne i zielone (powieść)
• Przekażmy sobie znak pokoju (poezje)
• Wenus w małym miasteczku (powieść)
• Od strony serca (zbiór powieści)

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Warszawski Krzyż Powstańczy
• Krzyż Armii Krajowej
• Odznaczenie Światowej Rady Pokoju
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi.

• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.

• Strona sejmowa posła II kadencji