Ludwika Sniadecka

Ludwika Śniadecka (ur. 4 sierpnia 1802 w Wilnie, zm. 22 lutego 1866 w Stambule) – polska działaczka w Imperium Osmańskim w okresie rozbiorów Polski.

Była córką Jędrzeja Śniadeckiego i Konstancji Mikułowskiej. Młodzieńcza, nieodwzajemniona miłość Juliusza Słowackiego – upamiętniona w korespondencji i utworach poety.

W 1842 r. poznała w Stambule Michała Czajkowskiego (Sadyka Paszę). Po przejściu na islam została jego żoną i wspierała go ofiarnie w działalności politycznej, między innymi w zakładaniu Adampola – polskiej osady w okolicach Stambułu. Została pochowana w Adampolu.

Sympatyczka Rosji, zarzucała katolicyzmowi oderwanie Polaków od wielkiej rodziny słowiańskiej.

Skamandryta Stanisław Baliński poświęcił jej wiersz "Ziemia z Jaszun".

• Zygmunt Miłkowski, Sylwetki emigracyjne. Mehmed Sadyk Pasza, Lwów 1904
• Maria Czapska, Ludwika Śniadecka, Czytelnik, Warszawa 1958
• Jadwiga Chudzikowska: Dziwne życie Sadyka Paszy : o Michale Czajkowskim. Warszawa: PIW, 1971, s. 600. OCLC 3881010.
• Dorota Księska: Jak gorąco miłować, jak ostrożnie się unosić (O teoriach wychowawczych Jędrzeja Śniadeckiego i kłopotach jego córki Ludwiki). Pałuki nr 684 (12/2005). [dostęp 2010-11-17]. (pol.).

• Ludwika Śniadecka, Pisma ulotne w: Michał Czajkowski, Anna, Lipsk 1867 Skan w GoogleBooks