Ludwik Zaturski

Ludwik Zaturski, pseudonim Raczek (ur. 27 czerwca 1905 we Lwowie, zm. 3 września 1967) – asystent Katedry Anatomii Opisowej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Polski artysta fotograf, fotoreporter, filmowiec. Członek rzeczywisty Lwowskiego Towarzystwa Fotograficznego. Członek rzeczywisty Związku Polskich Artystów Fotografików.

Ludwik Zaturski ukończył szkołę średnią we Lwowie. Był absolwentem Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Związany z lwowskim środowiskiem fotograficznym (był uczniem Józefa Świtkowskiego) – miejsce szczególne w jego twórczości zajmowała fotografia dokumentalna, fotografia naukowa oraz fotografia reportażowa. Był autorem naukowych filmów krótkometrażowych. Od 1925 roku był członkiem rzeczywistym Lwowskiego Towarzystwa Fotograficznego, w którego pracach (wystawach, konkursach) uczestniczył do 1939 roku.

Po wybuchu II wojny światowej był autorem wielu fotografii i filmów krótkometrażowych, dokumentujących życie i zbrodnie w okupowanej Warszawie. W 1943 roku został instruktorem fotografii i filmu w nowo powstałej komórce foto-filmowej, utworzonej przy Komendzie Głównej Socjalistycznej Organizacji Bojowej w Warszawie. Był autorem zdjęć i filmów krótkometrażowych (między innymi) z powstania warszawskiego, kręconych w niebezpiecznych warunkach (materiałów wysyłanych drogą konspiracyjną za granicę i tam prezentowanych, archiwizowanych). W czasie powstania warszawskiego był komendantem Szpitala Polowego nr 104, przy ulicy Śmiałej 43.

Po zakończeniu II wojny światowej mieszkał i pracował (jako lekarz) w Warszawie. Zajmował się fotografią i krótkometrażowym filmem naukowym. W latach 1949–1953 był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. W 1954 roku został przyjęty w poczet członków rzeczywistych Związku Polskich Artystów Fotografików. W 1956 roku został kierownikiem pracowni fotograficznej w Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie – kierował pracownią do 1962 roku.