Ludwik Zalewski

Ludwik Zalewski (ur. 30 kwietnia 1878 we wsi Nakły, zm. 7 lipca 1952) – dr filozofii, historyk kultury, pedagog, bibliofil, literat, ksiądz infułat, członek zarządu przymusowego organizacji „Caritas” w 1950 roku.

Urodził się w niezamożnej rodzinie chłopskiej. Uczył się w Ostrołęce a następnie w progimnazjum w Pułtusku. W 1898 wstąpił do Seminarium Duchownego w Lublinie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1902. W latach 1904–1908 studiował w Katolickim Uniwersytecie we Fryburgu Szwajcarskim. Studia obejmowały filozofię, nauki historyczne, literaturę. Tytuł doktora filozofii otrzymał 20 czerwca 1910 r. za rozprawę "Sztuka rymotwórcza Franciszka Salezego Dmochowskiego i jej stosunek do "L'art poetique" Boileau".Był współzałożycielem Lubelskiego Towarzystwa Miłośników Książki utworzonego w 1926 r. i jego pierwszym prezesem, którą to funkcję pełnił aż do dnia śmierci. Zgromadził bardzo wartościowy – jedyny takiej klasy w Lublinie – księgozbiór, który jednakże po jego śmierci został zabrany wbrew prawu do Biblioteki Narodowej, później po wielu staraniach do Lublina wróciła tylko mniej cenna część tego księgozbioru i trafiła do Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego oraz Biblioteki Głównej UMCS. Pochowany na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1937)
• Złoty Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1938)
• Order Białego Kruka (pośmiertnie, 1956)

Jego imieniem nazwana została ulica w dzielnicy Wrotków w Lublinie.

1. Grażyna Jakimińska, Zalewski Ludwik (1878–1952) [w:] Słownik Biograficzny Miasta Lublina, Lublin : Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1993, t. 1, s. 306–307 (słownik udostępniony on-line)