peoplepill id: ludwik-stolarzewicz
LS
Poland
3 views today
3 views this week
Ludwik Stolarzewicz

Ludwik Stolarzewicz

The basics

Quick Facts

Places
Gender
Male
Place of birth
Kraków, Lesser Poland Voivodeship, Poland
Place of death
Kraków, Lesser Poland Voivodeship, Poland
Age
69 years
Awards
Silver Laurel of the Polish Academy of Literature‎
 
The details (from wikipedia)

Biography

Ludwik Stolarzewicz, ps. i krypt.: A. Galiński, Adam Galiński, Elski, G., icz, Jan Barta, Li., L.S., L.St., LS, Ludwik Rozłucki, Stawski, Stefan Hincza, Stwicz (ur. 21 sierpnia 1890 w Krakowie, zm. 28 stycznia 1960, tamże) – polski literat, redaktor, bibliograf, nauczyciel.

Życiorys

Stolarzewicz uczył się w latach 1902–1010 w gimnazjum św. Jacka w Krakowie. Następnie po maturze przez rok był słuchaczem wykładów z prawa i administracji na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1912–1914 studiował na UJ polonistykę, a w latach 1915–1920 był nauczycielem w gimnazjum św. Jacka, w międzyczasie w 1916 obronił pracę doktorską z filozofii pod kierunkiem Jana Łosia w oparciu o pracę pt. „Pojęcia Orzechowskiego dotyczące Polaka i Polski”, zdobywając w tym samym roku dyplom nauczyciela szkół średnich języka polskiego i filologii klasycznej.

Swój pierwszy artykuł napisał dla kwartalnika Sodalicji krakowskiej „Sodalis Marianus” w 1916, z którym stałą współpracę rozpoczął w 1917. W 1920 dołączył do Wojska Polskiego i uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie pracował jako nauczyciel w gimnazjum w Chełmnie, publikując zarys historii miasta w 1921 pt. „Chełmno”. Od 1922 współpracował z „Głosem Pomorskim”. Od 1922 mieszkał w Wilnie, gdzie pracował w Gimnazjum Męskim im. Joachima Lelewela oraz w Gimnazjum Koedukacyjnym im. Adama Mickiewicza jako nauczyciel języka polskiego i historii. W drugim z gimnazjów jednym z jego uczniów był Karol Olgierd Borchardt. Ponadto był członkiem nauczycielskiej komisji dyscyplinarnej oraz był sekretarzem Towarzystwa Popierania Uniwersytetu i Biblioteki Uniwersyteckiej, a także sekretarzem Okręgu i Koła Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych.

W okresie od 1922 do 1924 był prezesem Gniazda Wileńskiego Sokolstwa Polskiego, w 1924 został członkiem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Biblioteki Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, przekazując 149 woluminów księgozbioru bibliotece. W antykwariacie zastawił XVII-wieczne druki pochodzące z własnych zbiorów, za co go pomówiono o sprzedaż książek z zasobów Uniwersytetu Wileńskiego. Sprawę rozpatrzył sąd honorowy Okręgu Wileńskiego Towarzystwa „Sokół”, uznając zarzuty za bezpodstawne. W latach 1923–1924 publikował w „Kresach” i „Dzienniku Wileńskim”, w 1924 wydał „Bibliografię Mickiewiczowską” i „Bibliografię pism Mickiewicza”. W 1924 opublikował również „Bibliografię o Krasińskim”. Następnie sprzedał swoją bibliotekę klasztorowi w Mariampolu i wyjechał w czerwcu 1925 do Łodzi.

Stolarzewicz w Łodzi zamieszkał wraz z żoną przy ul. Radwańskiej 70 i pracował w Męskim Gimnazjum Humanistycznym Kazimierza Tomaszewskiego, Humanistycznym Gimnazjum Żeńskim im. Elizy Orzeszkowej, ponadto dodatkowo nauczał w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Jana Śniadeckiego w Pabianicach i Prywatnym Gimnazjum Żeńskim Janiny Czapczyńskiej w Łodzi. W 1928 opublikował podręcznik pt. „Młoda Polskę [cz. 1]: Poezja i dramat, antologia i literatura. Podręcznik literacko-metodyczny dla szkół średnich i samouków” oraz książkę „Pierwszy żołnierz Odrodzonej Polski” poświęconą Józefowi Piłsudskiemu, wydaną pod pseudonimem Stefan Hincza, w kolejnych latach wznawianą, wydawaną pod innymi tytułami oraz rozszerzaną.

W latach 1929–1930 był redaktorem pisma „Mamy głos”, wydawanego przez Gimnazjum Żeńskiego im. Elizy Orzeszkowej w Łodzi. Od 1930 pracował jako nauczyciel języka polskiego w Państwowej Szkole Techniczno-Przemysłowej w Łodzi oraz wydał publikacje „Młoda Polska [cz. 2]: Powieść epicko-realistyczna. Tetmajer, Orkan, Sieroszewski, Reymont, Berent. Literatura, rozbiory, charakterystyki, treść ideowa” oraz „Młoda Polska [cz. 3]: Powieść liryczna. Przybyszewski, Żeromski, Daniłowski, Strug. Literatura, rozbiory, charakterystyka, treść ideowa”, w 1931 zaś jako Adam Galiński opublikował „Poezja Polski Odrodzonej 1918–1930. Obraz twórczości poetyckiej doby współczesnej”, a następnie młodzieżowe powieści patriotyczne jako Ludwik Rozłucki „Młodości! Wszystkiego dziedzicu!”, a jako Adam Galiński „Nasza trójka w lasach Beskidu”. W latach 30. XX w. był współtwórcą i wiceprezesem koła polonistów przy Oddziale Łódzkim Towarzystwa Polonistów RP, oraz prelegentem Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. W latach 1933–1935 był redaktorem „Biuletynu Strzeleckiego” Komendy Okręgu IV Związku Strzeleckiego, która wydała w 1934 jego dwie publikacje: „Gawędy o Komendancie i o pierwszych Strzelcach” oraz „Z polskich tradycji wigilijnych Strzelca. Gawęda dla świetlic i oddziałów strzeleckich”. W latach 30. XX w. opublikował szereg poradników dla nauczycieli, związanych z obchodzeniem uroczystości państwowych oraz liczne publikacje i charakterze patriotycznym, za co w 1935 otrzymał Srebrny Wawrzyn Akademicki Polskiej Akademii Literatury, co wywołało protesty i kontrowersje wśród środowisk narodowych, wypominając Stolarzewiczowi domniemaną kradzież księgozbioru.

Stolarzewicz działał również w Oddziale Łódzkim Polskiego Towarzystwa Historycznego jako członek sekcji Polskiego Słownika Biograficznego, od 1933 był członkiem Towarzystwa Polsko-Estońskiego oraz Polskiego Towarzystwa Filologicznego, a także współpracował z łódzką rozgłośnią Polskiego Radia, gdzie prowadził audycję „Na łódzkim horyzoncie” i przygotowywał audycje związane z łódzką poezją i kulturą.

W latach 1937–1939 był m.in. wraz ze Stefanią Skwarczyńską, członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma „Prace Polonistyczne”, w których publikował materiały związane literaturą i kulturą Łodzi. Od 1938 był wydawcą i redaktorem czasopisma „Kultura Łodzi”. Gazeta ukazywała się w oprawie graficznej Karola Hillera. Po zajęciu Łodzi przez Niemców podczas II wojny światowej 12 grudnia 1939 został wraz z rodziną aresztowany przez Gestapo z inicjatywy komisarza Oskara Brokscha osadzony w obozie przejściowym w Radogoszczu, a następnie wysiedlony do Krosna, gdzie był organizatorem tajnego nauczania, a po wojnie w 1945 pracował jako dyrektor Gimnazjum i Liceum im. Pawła z Krosna. W trakcie pobytu w Krośnie publikował w „Odrodzeniu” (1945) i „Odrze” (1948). W 1947 zamieszkał ponownie w Łodzi, gdzie wydał drugą edycję „Antologii 120 poetów...” (1947) i „Poezję i dramat epoki pozytywizmu. Literatura. Rozbiory. Wypisy” (1949). W 1951 zamieszkał w Dzierżonowie, gdzie w 1954 został dyrektorem Technikum Budowy Maszyn Włókienniczych oraz kierownikiem Domu Harcerza. Ponadto został współredaktorem „Gazety Dzierżoniowskiej”. Jednocześnie w latach 1953–1955 publikował w „Słowie Polskim”. W 1956 przeszedł na emeryturę i zamieszkał w rodzinnym Krakowie.

Część jego powojennych opracowań została przygotowana do druku, lecz niewydana. Materiały te są przechowywane w Oddziale Zbiorów Specjalnych Biblioteki Uniwersytetu Łódzkiego, w tym m.in.: „Poezje wybrane” Tarasa Szewczenki, „Ludowe poezje serbskie”, „Wybór poezji czeskiej”, „Z poezji Jugosłowian. Gundulić – Njegoś – Mazuranić. Wybór utworów”, „Polska współczesna” tomy 1–3, „Tablice synchroniczne do dziejów i kultury Polski na tle dziejów i kultury ogólnoludzkiej; od połowy IX wieku do 1947 roku”.

Życie prywatne

Stolarzewicz był synem krawca Antoniego Stolarzewicza i jego żony, Marii z domu Wójtowicz. Jego żoną była Helena Stolarzewicz z domu Stawarska-Stawy (1895–1974) – nauczycielka, poetka i doktor filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Miał z nią syna Juliusza (ur. 1924). Stolarzewicz został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Publikacje

  • „Bibliografia Mickiewiczowska” (Wilno 1924)
  • „Bibliografia pism Mickiewicza” (Wilno 1924)
  • „Bibliografia o Krasińskim” (Wilno 1924)
  • „Młoda Polska [cz. 1]: Poezja i dramat, antologia i literatura. Podręcznik literacko-metodyczny dla szkół średnich i samouków” (Łódź 1924)
  • „Pierwszy żołnierz Odrodzonej Polski” (Łódź 1928, Katowice: 1931, 1932)
  • „Młoda Polska [cz. 2]: Powieść epicko-realistyczna. Tetmajer, Orkan, Sieroszewski, Reymont, Berent. Literatura, rozbiory, charakterystyki, treść ideowa” (Łódź 1930)
  • „Młoda Polska [cz. 3]: Powieść liryczna. Przybyszewski, Żeromski, Daniłowski, Strug. Literatura, rozbiory, charakterystyka, treść ideowa” (Łódź 1930)
  • „Poezja Polski Odrodzonej 1918–1930. Obraz twórczości poetyckiej doby współczesnej” (Łódź 1931)
  • „Młodości! Wszystkiego dziedzicu!” (Łódź 1933)
  • „Nasza trójka w lasach Beskidu” (Łódź 1934)
  • „Gawędy o Komendancie i o pierwszych Strzelcach” (Łódź 1934)
  • „Z polskich tradycji wigilijnych Strzelca. Gawęda dla świetlic i oddziałów strzeleckich” (Łódź 1934)
  • „Dzień 19 marca. Poradnik dla urządzających obchody i akademie ku czci Marszałka Piłsudskiego, Dzień 11 listopada. Święto państwowe Rzeczypospolitej Polskiej” (Łódź 1934, 1936, 1938),
  • „Dzień matki i dziecka, Jak obchodzić rocznicę Powstania Styczniowego w szkole i stowarzyszeniach, Obchodzimy «Święto Morza»” (Łódź 1934, 1939),
  • „Obchód imienin Pana Prezydenta w szkole i stowarzyszeniach” (1934, 1936, 1938),
  • „Trzeci Maja. Książka dla nauczycieli i dla urządzających uroczystości trzeciomajowe” (1934, 1938),
  • „Pierwszy żołnierz Polski Odrodzonej. Życie i czyny Józefa Piłsudskiego” (Warszawa 1935, 1936, Katowice 1936)
  • „W Dzień Majowy” (Łódź 1935)
  • „Czcimy rocznicę” (Łódź 1935)
  • „Między peowiaczkami” (Łódź 1935)
  • „My zuchy, harcerze” (Łódź 1935)
  • „Nasi chłopcy i dziewczęta” (Łódź 1935)
  • „Radujmy się!” (Łódź 1935)
  • „W świetlicy” (Łódź 1935)
  • „W Zalasowej” (Łódź 1935)
  • „Widziałam Pana Prezydenta” (Łódź 1935)
  • „Na placówce” (Łódź 1935)
  • „Nasz Komendant” (Łódź 1935)
  • „Pan Marszałek Piłsudski” (Łódź 1935)
  • „Za twoim przewodem” (Łódź 1935)
  • „W gronie dziewcząt” (Łódź 1935)
  • „I my dziewczęta wojować będziemy” (Łódź 1935)
  • „Literatura Łodzi w ciągu jej istnienia” (Łódź 1935)
  • „Dzieje i czyny Nieśmiertelnego Wodza Narodu” (Warszawa–Katowice 1936)
  • „Tydzień szkoły powszechnej” (1937)
  • „Włodarz Rzeczypospolitej Polskiej Ignacy Mościcki – człowiek – uczony” (Łódź 1937)
  • „Jestem poetą” (Łódź 1938)
  • „1918–1938. Dwudziestolecie Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Polskiej. Materiały, fakty, cyfry, wiersze. Na dzień 11 listopada” (Warszawa 1938)
  • „Wybór poezji legionowej” (1938)
  • „Dziewczęta i chłopcy” (1938)
  • „Edward Śmigły-Rydz. Marszałek Polski. Poradnik dla urządzających obchody ku czci Naczelnego Wodza” (1939)
  • „Antologia 120 poetów. Wiersze na obchody i uroczystości” (Łódź, 1938, 1947)
  • „Marszałek Józef Piłsudski, budowniczy Polski” (1939)
  • „Poezja i dramat epoki pozytywizmu. Literatura. Rozbiory. Wypisy” (Łódź 1949)

Odznaczenia

  • Srebrny Wawrzyn Akademicki (1935)
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1949)
The contents of this page are sourced from Wikipedia article. The contents are available under the CC BY-SA 4.0 license.
Lists
Ludwik Stolarzewicz is in following lists
comments so far.
Comments
From our partners
Sponsored
Credits
References and sources
Ludwik Stolarzewicz
arrow-left arrow-right instagram whatsapp myspace quora soundcloud spotify tumblr vk website youtube pandora tunein iheart itunes