Ludwik Baraniecki

Ludwik Baraniecki (ur. 25 lipca 1897 w Opalenicy, zginął 24 lipca 1920 pod Wołkowyskiem) – podoficer armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski i oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Kawaler orderu Virtuti Militari.

Urodził się w Opalenicy w rodzinie Piotra i Franciszki z Burdajewiczów. .

Absolwent Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. W okresie I wojny światowej wcielony do armii niemieckiej, wiosną 1918 mianowany na stopień sierżanta. W listopadzie 1918 współorganizował w Opalenicy Radę Robotniczo-Żołnierską oraz kompanię Służby Straży i Bezpieczeństwa.W grudniu, na czele plutonu kompanii opalenickiej, aktywnie walczył w powstaniu wielkopolskim. 13 marca 1919 mianowany został podporucznikiem. W na początku kwietnia objął stanowisko dowódcy 5 kompanii w 61 pułku piechoty. Od kwietnia 1920 na czele 7 kompanii 61 pułku piechoty walczył na froncie polsko-bolszewickim. 25 kwietnia pod wsią Pleszczenicą umiejętnie powstrzymał atak bolszewików i za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”. Zginął podczas odwrotu pod Wołkowyskiem.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1120)
• Medalem Niepodległości (pośmiertnie)

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Zdzisław Kościański, Bogumił Wojcieszak, "Trzeba było pójść...Powiat Nowotomyski w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919. Historia i Pamięć", Nowy Tomyśl 2010, ​ISBN 978-83-915081-7-6​