Lucjan Krause

Lucjan Krause, właśc. Łucjan Alfons Krause (ur. 8 stycznia 1928 w Poznaniu) – polski fizyk, profesor University of Windsor w Kanadzie, uczestnik powstania warszawskiego.

Rodzina

Jego rodzicami byli: Alfons Leonard Krause (1895-1972), profesor chemii Uniwersytetu Poznańskiego i Marta Marcela z domu Pommer (ur. w 1898), którzy pobrali się w Poznaniu w 1924 . Ojciec pochodził ze Strzelna, gimnazjum i studia ukończył w Berlinie, a pracował w Duisburgu, skąd w kwietniu 1920 przeniósł się do odrodzonej Polski. Matka przyszła na świat i dorastała w Berlinie, z którego sprowadziła się do Poznania w sierpniu 1924 w związku z zamążpójściem.

II wojna światowa

Podczas II wojny światowej rodzina Krause, jak wielu wygnańców i uciekinierów z Kraju Warty, znalazła się w Warszawie, gdzie ojciec współtworzył podziemny Uniwersytet Ziem Zachodnich. Lucjan Krause wstąpił do konspiracyjnej organizacji harcerskiej Hufce Polskie, był przybocznym w 121 Warszawskiej Drużynie HP im. gen. Władysława Sikorskiego. Należał też do Narodowej Organizacji Wojskowej, w której pełnił funkcję łącznika w plutonie łączności batalionu „Gustaw”. Uczestniczył w powstaniu warszawskim – w stopniu strzelca Armii Krajowej pseudonim „Leonidas” – w plutonie łączności 4 kompanii „Harcerskiej” gatalionu „Gustaw”. Walczył na Starym Mieście, skąd kanałami przeszedł do Śródmieścia. Po kapitulacji wyszedł do niewoli niemieckiej (nr jeniecki: 140044).

Praca naukowa na obczyźnie

Po wyzwoleniu pozostał na emigracji. Studia wyższe odbył na uniwersytetach: londyńskim (bakalaureat) i w Toronto (magisterium i doktorat). Otrzymał wyższy doktorat (D. Sc.) Uniwersytetu Londyńskiego. Od 1965 pracował jako wykładowca i profesor University of Windsor w Kanadzie, gdzie pełnił też funkcję dziekana Wydziału Fizyki; staże odbywali u niego także uczeni z Polski, m.in. późniejszy profesor Andrzej Bielski (1972-1974).

Prowadził badania w dziedzinie m.in. fizyki pierwiastków i gazów szlachetnych, luminescencji, których wyniki publikował na łamach czasopism naukowych o wysokiej randze międzynarodowej: „Physical Review”, „Canadian Journal of Physics”, „Journal of the Optical Society of America”, „Applied Optics” i in. Działał też w kanadyjskim środowisku polonijnym.

W 1983 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1993 przeszedł na emeryturę, kontynuował jednak pracę naukową na Wydziale Fizyki University of Windsor jako profesor emeritus; przyjeżdżał też z wykładami na zaproszenia uczelni w Polsce. Należy do Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, czynny w kole kombatanckim swojej macierzystej jednostki – Środowisku Batalionów NOW-AK „Gustaw”-„Harnaś”.