Lew Borowicz

Lew Aleksandrowicz Borowicz, ros. Лев Александрович Борович (ur. 10 grudnia 1896 r. w Łodzi, zm. 25 sierpnia 1937 r.) – rosyjski rewolucjonista, radziecki funkcjonariusz służb specjalnych

Urodził się pod nazwiskiem Rozental. W 1914 r. ukończył gimnazjum w Łodzi. W październiku 1916 r. wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji. W 1917 r. ukończył szkołę techniczną w Baku. Pracował jako elektromechanik. We wrześniu 1918 r. wstąpił do nowo formowanych wojsk bolszewickich. Początkowo pełnił funkcję zastępcy do specjalnych poruczeń dowódcy 1 Batalionu Wartowniczego w Moskwie. Następnie służył w 2 Charkowskim Pułku Piechoty na Ukrainie. Dowodził plutonem. Doszedł do stopnia oficerskiego. W międzyczasie w 1919 r. wstąpił do Rosyjskiej Partii Komunistycznej (bolszewików). W 1920 r. ukończył oficerski kurs inżynieryjno-wojskowy w Moskwie, po czym zwerbował go Razwiedupr Frontu Zachodniego. Służył w strukturach Razwiedupra w Homlu. Zajmował się przerzucaniem agentów sowieckich do Polski. Następnie stanął na czele oddziału łączności Samodzielnego Batalionu Zapasowego w składzie Samodzielnej Brygady Specjalnego Przeznaczenia (zwanej też Brygadą Niemiecką) przy Rewolucyjnej Radzie Wojskowej Frontu Zachodniego. Następnie objął dowodzenie batalionu, a potem objął funkcję komisarza brygady. W styczniu 1921 r. przeniesiono go pod zwierzchnictwo Razwiedupra Sztabu Armii Czerwonej. Skierowany do Berlina, a następnie do Wiednia. Od maja 1924 r. był rezydentem Razwiedupra w Pradze, zaś od września tego roku zastępcą rezydenta w Warszawie. Od lutego 1925 r. pełnił funkcję kierownika sektoru 2 Oddziału Razwiedupra. W sierpniu tego roku stanął na czele 1 wydziału. Następnie był zastępcą szefa 2 Oddziału Razwiedupra. W 1927 r. ukończył kurs oficerski Razwiedupra. W październiku tego roku ponownie skierowano go do Austrii. Wyjeżdżał też do Niemiec i państw bałkańskich. Po powrocie do Moskwy został w lipcu 1930 r. funkcjonariuszem do specjalnych poruczeń przy zampredzie Najwyższej Rady Gospodarki Ludowej ZSRR Józefa Unszlichta. Następnie pełnił funkcję zastępcy szefa Fosfatnego Zarządu Wszechzwiązkowej Unii Przemysłu Chemicznego. W maju 1932 r. powrócił pod zwierzchnictwo Razwiedupra. Został sekretarzem Biura Informacji Międzynarodowej. Następnie był współpracownikiem sekretariatu technicznego Biura Organizacyjnego Komitetu Centralnego WKP(b). W pewnym czasie był też osobistym sekretarzem Karola Radka. Od sierpnia 1935 r. był zastępcą szefa 2 Oddziału Razwiedupra. Pod koniec listopada tego roku awansował na komisarza dywizyjnego. W maju 1936 r. skierowano go do Chin jako rezydenta Razwiedupra. Działał pod przykryciem zastępcy kierownika oddziału TASS w Szanghaju pod fałszywym nazwiskiem „Lidow”. Po odesłaniu do Moskwy został w poł. lipca 1937 r. aresztowany przez NKWD. Po procesie skazano go na karę śmierci wykonaną przez rozstrzelanie 25 sierpnia tego roku.

Biografia Lwa A. Borowicza (jęz. rosyjski)

M. A. Aleksiejew, A. I. Kołpakidi, W. J. Kowczik, Энциклопедия военной разведки. 1918-1945 гг., 2012]