Leszek Szuman

Okres przedwojenny

Rodzina Leszka Szumana pochodziła z Wielkopolski (rodzina Schumanów, która swoje nazwisko spolszczyła w czasie zaborów). Urodził się w Poznaniu (1903). W roku 1925 skończył poznańskie Gimnazjum Klasyczne (zob. Liceum Ogólnokształcące św. Marii Magdaleny w Poznaniu). Początkowo pracował w urzędzie celnym i był komiwojażerem w przedstawicielstwie firmy Alfa Laval. Zarządzał tartakiem, młynem i żwirownią, które zakupiła matka po śmierci ojca w 1914 roku.

W latach 1930–1935 przebywał w Argentynie i Urugwaju jako pracownik polskiego poselstwa (zob. Polonia i Polacy oraz historia Polonii w Argentynie, Polonia urugwajska), gdzie intensywnie uczył się języka hiszpańskiego i napisał pierwsze horoskopy.

Po powrocie do Poznania (1935) opublikował cykl artykułów prasowych na temat Gran Chaco i inne wspomnienia z Ameryki Południowej. Opracował i wydał własnym nakładem podręcznik dotyczący reklamy. Jako specjalista w tej dziedzinie został zatrudniony w warszawskich przedstawicielstwach firm Philips i Renault.

Przed wybuchem wojny ukończył studia ekonomiczne w Berlinie.

1939–1945

W czasie okupacji był krupierem w kasynie, a następnie pracownikiem wydziału żywienia i rolnictwa w urzędzie gubernatora GG.

Okres powojenny

Po zakończeniu wojny (prawdopodobnie po 31 grudnia 1945) zamieszkał w Szczecinie przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie (Pogodno). Zajmował się dystrybucją kruszywa, wydobywanego w okolicy Bielinka oraz tłumaczeniami – był tłumaczem przysięgłym z języka niemieckiego i hiszpańskiego (łącznie znał siedem języków obcych, w tym niektóre narzecza afrykańskie).

Zmarł 13 czerwca 1986 (według innych źródeł 12 czerwca 1987) w Szczecinie. Został pochowany na szczecińskim Cmentarzu Centralnym.

Zainteresował się ezoteryką prawdopodobnie już w dzieciństwie, m.in. pod wpływem matki (próbowała stosować wahadło radiestezyjne), innych członków najbliższej rodziny oraz dr. med. Alfreda Kalacińskiego z Poznania (popularnego astrologa w latach 30. XX w.). Poważnie traktował objawienia fatimskie oraz przepowiednie takich mistyków, jak Nostradamus i Edgar Cayce, jednak był świadomy, że wielu współczesnych ludzi tego nie akceptuje (podobnie jak medycyny ludowej lub homeopatii). Astrologię i parapsychologię przedstawiał jako odgałęzienia psychologii.

Został jednym z najbardziej znanych polskich astrologów i parapsychologów – jego opinie i publikacje były często cytowane i omawiane, m.in. w książce Jerzego Banachowicza pt. Przepowiednie roku 2012. Koniec świata czy nowy początek (2010). Opracował ponad 8 tysięcy horoskopów i prognoz politycznych. Współpracował też z Milicją Obywatelską przy wykrywaniu zbrodni i poszukiwaniu zaginionych. Napisał kilka bardzo popularnych książek (część opracowań została zachowana w formie maszynopisów). W 1982 roku został współzałożycielem Pomorskiego Towarzystwa Parapsychotronicznego i jego pierwszym prezesem.

Jednym z jego uczniów jest Leszek Weres.

Publikacje (wybór)

• 1982 – Astrologia i polityka, Krajowa Agencja Wydawnicza, Gorzowski Klub Miłośników Fantastyki Naukowej, Gorzów Wielkopolski
• 1982 – Życie po śmierci, Wyd. Różdżkarz
• 1991 – W kręgu znaków zodiaku, Wyd. Merkuriusz, Warszawa (Seria: Księga Wróżb i Przepowiedni)
• 1992 – Przepowiednie i proroctwa, Wyd. Różdżkarz
• Radiestezja, geotronika, biotronika, psychotronika 2'82: ochrona i kształtowanie środowiska człowieka obowiązkiem narodowym i zadaniem społecznym

• Stefan Ossowiecki

• Mariusz Agnosiewicz, „Szarlatani III RP”