Leszek Sagan

Leszek Sagan (ur. 26 stycznia 1966 w Szczecinie) – polski lekarz neurochirurg i neurotraumatolog, doktor habilitowany nauk medycznych, profesor i nauczyciel akademicki Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie.

Leszek Sagan to rodowity szczecinianin od 1966. Ukończył Szkołę Podstawową nr 36 oraz Liceum Ogólnokształcące nr 6 w klasie o profilu biologiczno-chemicznym w Szczecinie. W roku 1991 ukończył z wyróżnieniem studia medyczne na Wydziale Lekarskim Pomorskiej Akademii Medycznej. W trakcie studiów aktywnie uczestniczył w działalności Studenckiego Koła Naukowego przy Klinice Neurochirurgii. W tym samym roku w drodze konkursu został asystentem w Klinice Neurochirurgii PAM.

W 1993 uzyskał pierwszy stopień Amerykańskiego Lekarskiego Egzaminu Licencyjnego(ang.). W 1994 otrzymał drugi stopień Amerykańskiego Lekarskiego Egzaminu i jednocześnie uzyskał specjalizację w zakresie neurochirurgii, składając w tym samym roku z wyróżnieniem egzamin specjalizacyjny pierwszego stopnia. W 1995 odbył kurs w Surrey w Anglii, dotyczący badania potencjałów wywołanych układu nerwowego, które prowadził w trakcie oraz po operacjach neurochirurgicznych. W 1996 zdał egzamin egzamin nostryfikacyjny i otrzymał amerykański Dyplom Komisji Edukacyjnej dla Zagranicznych Absolwentów Medycyny(ang.), który umożliwiał wykonywanie zawodu lekarza w USA.

W 1997 obronił rozprawą doktorską i uzyskał stopień doktora nauk medycznych w Pomorskiej Akademii w Szczecinie.

W 1998 z wyróżnieniem zdał egzamin specjalizacyjny drugiego stopnia z neurochirurgii i neurotraumatologii i objął stanowisko adiunkta. W tym samym roku wyjechał z rodziną do USA (lipiec 1998 – lipiec 2000). Był stażystą m.in. w Klinice Neurochirurgii Uniwersytetu Arizony (Szpitalu Dziecięcym w Phoenix(ang.) ,Instytucie Neurologii w Barrow(ang.), Klinice Neurochirurgii Tucson(ang.). W USA pod kierownictwem dr K.H. Manwaring, dr S.D. Moss oraz dr H.L. Rekate szkolił się w wykonywaniu nieznanych mu przedtem procedur operacyjnych neurochirurgii dziecięcej (neuroendoskopia, operacje ścieśnienia czaszki, operacyjnego leczenia spastyczności oraz lekoopornej padaczki). Pracował intensywnie na neurochirurgii (prowadził chorych, operacje neurochirurgiczne, dyżury, poradnia neurochirurgiczna). W okresie dwuletniego stażu wygłaszał na Uniwersytecie Arizona wykłady ground rounds (tzw. na zaproszenie).

W 2000 wrócił do Polski i pracował w Klinice Neurochirurgii PUM, gdzie w drodze konkursu uzyskał stanowisko asystenta w Klinice Neurochirurgii PAM. Był pionierem wprowadzania technik operacyjnych: endoskopowe stentowanie wodociągu, endoskopowo-wspomagane uwalnianie i wszczepianie komorowych drenów zastawek, operacje ścieśnienia czaszki, przeznasadowa stabilizacja złącza szczytowo-obrotowego, selektywna rizotomia rdzeniowa oraz wzmocnienie interdyscyplinarnej współpracy na polu pediatrycznym, chirurgii podstawy czaszki, genetycznym i endokrynologicznym.

W 2007 został wiceprzewodniczącym oddziału Zachodniopomorskiego Polskiego Towarzystwa Neurologów Dziecięcych.

W 2009 obronił pracę habilitacyjną. W tym samym roku został wybrany przewodniczącym Zachodniopomorskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Neurochirurgów. W 2010 został konsultantantem ds. neurochirurgii przy wojewodzie zachodniopomorskim kierując jednocześnie Kliniką Neurochirurgii i Neurochirurgii Dziecięcej SPSK Nr 1 ul. Unii Lubelskiej w Szczecinie. W 2011 zdobył tytuł lekarza roku w plebiscycie Hipokrates organizowanym przez redakcję Głosu Szczecińskiego. W tym samym roku został przewodniczącym Oddziału Północnego Polskiego Towarzystwa Chirurgii Kręgosłupa.

W 2013 został powołany przez senat PUM do funkcji kierownika Oddziału Klinicznego Neurochirurgii i Neurochirurgii Dziecięcej organizując w Szczecinie pierwsze w Polsce centrum leczenia spastyczności.

Przeprowadził wraz z zespołemwiele unikatowych w skali kraju operacji, jest ordynatorem oddziału neurochirurgii dla dzieci i dorosłych w Samodzielnym Publicznym Specjalistycznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej "Zdroje", gdzie chorzy mają dostęp do neurologów, rehabilitantów, neurochirurgów, ortopedów i lekarzy pediatrów.

W 2014 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego na Pomorskim Uniwersytecie Medycznym w Szczecinie.

W 2015 w wyniku dotychczasowej działalności wszedł do prezydium Komitetu Nauk Neurologicznych Polskiej Akademii Nauk. W 2016 neurochirurg otrzymał zaszczytny tytuł honorowego Obywatela Szczecina podczas sesji rady miasta.

W 2018 został kierownikiem ponadregionalnego Centrum Leczenia Padaczek Lekoopornych, w skład którego wchodzi pododdział Neurochirurgii Dorosłych SPS ZOZ „Zdroje" oddziału Klinicznego Neurochirurgii Dziecięcej w Szczecinie oraz ośrodek Kliniki Neurologii Rozwojowej Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego w Gdańsku.

Aktualnie na rok 2019 jest także kierownikiem Kliniki Neurochirurgii i Neurochirurgii Dziecięcej w Szczecinie.

• Złoty Medal Za Zasługi dla Obronności Kraju
• Odznaka "Zasłużony Lekarz"
• Tytuł honorowego Obywatela Szczecina (2016)

Dr hab. Leszek Sagan, prof. PUM rozpoczął swój dorobek naukowy już w trakcie studiów, gdzie jego praca o zaburzeniach funkcji pnia mózgu otrzymała w 1991 nagrodę Studenckiego Towarzystwa Naukowego. W 1997 obronił rozprawę doktorską.

Jego kariera naukowa obejmuje autorstwo lub współautorstwo 72 prac krajowych i zagranicznych (na 2010). Członek rad naukowych czasopism, między innymi: „The Journal of Spine Surgery”, „Ogólnopolski System Ochrony Zdrowia”, „Opieka Okołooperacyjna”. Jest recenzentem w czasopiśmie europejskim neurochirurgii dziecięcej „Childs Nervous System”. W okresie 2008-2011 prof. dr hab. Leszek Sagan był członkiem Komisji Badań Środkowoeuropejskich nad Jakością Życia po Implantacji Sztucznego Dysku Szyjnego (Prestige), a wprowadzane przez niego operacje złożonych wad złącza kręgowo-podstawnego wykonywane były jeszcze tylko w kilku nielicznych ośrodkach w Europie. Kształci młodych lekarzy, recenzuje prace doktorskie i magisterskie. Na PUM prowadzi zajęcia ze studentami w zakresie neurochirurgii oraz propedeutyki chirurgii. Pod jego kierownictwem jedna osoba uzyskała specjalizację z neurochirurgii, a w trakcie rezydentury są obecnie dwie osoby. Był promotorem dwóch przewodów doktorskich zakończonych uzyskaniem stopnia naukowego w roku 2012 i 2013, zaś obecnie jest promotorem czterech przewodów doktorskich, których zakończenie oczekiwane jest w ciągu roku. Recenzował cztery prace doktorskie i trzy prace magisterskie a także był promotorem dwóch prac na Wydziale Nauk o Zdrowiu PUM.

Przeprowadził wraz z zespołem wiele unikatowych w skali kraju operacji, m.in.:

• endoskopowe stentowanie wodociągu mózgu, endoskopowo-wspomagane uwalnianie i wszczepianie komorowych drenów zastawek;
• operacja polegająca na elektrostymulacji ośrodków mózgu przy śródoperacyjnym wybudzeniu chorego, wykonywany wówczas jeszcze tylko w jednym ośrodku w Polsce;
• operacja polegająca na stabilizacji przez stawowej kręgosłupa, która jest równolegle wprowadzana w innych krajach europejskich, (2010);
• operacja wycięcia guza mózgu przytomnej pacjentce (w mózgu od dłuższego czasu rozrastał się nowotwór powodując padaczkę, na którą nie działały leki, tradycyjne usunięcie guza oznaczałoby, że chora obudziłaby się nie mówiąc i ze sparaliżowaną połową ciała, pacjentka została uśpiona, w czasie trwania operacji wybudzona, by była w pełnym kontakcie z lekarzem);
• rhizotomię (przecięcie nerwów powodujących sztywność mięśni), wprowadzenie rdzenia kręgowego, wprowadzenie do tętnicy mózgu, która biegnie w skórze głowy, wszczepienie pompy baklofenowej;
• przeznasadowa stabilizacja złącza szczytowo-obrotowego;
• endoskopową operację ścieśnienia czaszki pięciomiesięcznego pacjenta;
• operacyjne leczenie najcięższego typu padaczki (opornej na farmakoterapię).

• Praca w trakcie studiów pt.: „Zaburzenia funkcji pnia mózgu” (1991),
• Rozprawa doktorska pt.: „Znaczenie badania korowych potencjałów wywołanych P300 w ocenie późnych strukturalnych i czynnościowych następstw urazów mózgu w obrębie przedniego dołu czaszki” (1997),
• Praca habilitacyjna pt.: „Wartość wspomagania endoskopowego w leczeniu i ocenie wodogłowia w przypadkach wtórnej niedostateczności funkcji układu zastawkowego” (2009)

Matka była lekarzem, ojciec biologiem. Jest żonaty z Anetą, z zawodu stomatolog. Z szóstki dzieci dwaj najstarsi synowie ukończyli już studia – medycynę i założyli rodziny. Ceni rodzinę, wiarę i refleksję. Obecność bliskich daje siłę do działania. Interesuje się sportem, historią medycyny, turystyką.

Leszek Sagan w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Miasta Szczecin