Leoncjusz Opperman

Leoncjusz Karłowicz Opperman (ros. Леонтий Карлович Опперман) (ur. 17 lutego 1810 w Petersburgu, zm. 29 marca 1870 w Warszawie) – baron, generał major, urzędnik carski, gubernator radomski od 14 maja 1856 do 13 sierpnia 1862 oraz w latach 1877-1880.

Wywodził się z arystokratycznej rodziny pochodzenia niemieckiego. Był wyznania ewangelicko-augsburskiego i wspierał finansowo ewangelicką gminę wyznaniową w Radomiu. W 1828 ukończył Michajłowską Szkołę Artylerii, w 1831 mianowany porucznikiem i przydzielony do konno-artyleryjskiej baterii, a wkrótce do pułku kawalerii. W 1847 mianowany pułkownikiem, w 1849 brał udział w tłumieniu powstania na Węgrzech, a w 1854 w obronie Sewastopola, gdzie został ranny w głowę. W 1855 mianowany generałem-majorem. W kwietniu 1865 awansowany na generała-lejtnanta. Był odznaczony Orderem Świętego Jerzego IV klasy, Orderem Świętego Włodzimierza III klasy, Orderem Świętej Anny I i II klasy, Orderem Świętego Stanisława I i II klasy, Złotym Pałaszem "Za Waleczność", pruskim Orderem Świętego Jana Jerozolimskiego, austriackim Orderem Leopolda II klasy, Orderem Żelaznej Korony II klasy.

• Ewangelicy w Radomiu i regionie (XVI-XX wiek) - studia i materiały pod redakcją Jarosława Kłaczkowa, Radom 2007.