Leonard Witold Maringe
Quick Facts
Biography
Leonard Witold Stanisław Maringe (ur. 7 grudnia 1890 w Smolinie, zm. 12 czerwca 1966 w Warszawie) – polski inżynier, rolnik, ekonomista.
Życiorys
Początkowo uczęszczał do gimnazjum w Kaliszu, lecz w 1905 za aktywny udział w strajku szkolnym był czasowo aresztowany i musiał przenieść się do gimnazjum Konopczyńskiego w Warszawie. W 1914 ukończył studia w Instytucie Rolniczym w Gembloux w Belgii. Praktykę rolną zdobył w majątku Wojciecha Wyganowskiego.
Od 1919 był właścicielem majątku Lenartowo. W 1920 brał udział w wojnie z bolszewikami, za co został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. W 1934 został dyrektorem, a później prezesem Biura Ekonomicznego Organizacji Rolniczych oraz Przemysłu Rolnego w Poznaniu. Był członkiem zarządu Związku Rolników z Wyższym Wykształceniem.
W latach 1939-1945 działał w konspiracji. Był dyrektorem Departamentu Rolnictwa w Delegaturze Rządu na Kraj. Bezpośrednio po wojnie został pełnomocnikiem ministra rolnictwa dla akcji siewnej w poznańskiem i na ziemi lubuskiej. Od 1946 pełnił funkcję dyrektora Państwowych Nieruchomości Ziemskich.
W 1949 aresztowany wraz z innymi osobami z centrali PNZ i oskarżony o działalność na szkodę Państwa Polskiego. Razem z nim zostali oskarżeni: L. Kempisty, W. Englicht, F. Sommer, K. Papara, A. Potworowski i L. Slaski. Proces miał charakter polityczny i był skierowany przeciwko byłym ziemianom. W 1951 został skazany na dożywocie. Karę pozbawienia wolności odbywał w zakładzie karnym we Wronkach. W trakcie 7 letniego pobytu w więzieniu pisał różne rozprawy z dziedziny agrotechniki i organizacji gospodarstw publikowanych pod pseudonimem W. Smoliński.
W 1956 zrehabilitowany rozpoczął pracę, jako kierownik Pracowni Badań Ekonomiki i Organizacji Produkcji Rolnej PAN. Od 1957 był doradcą ministra rolnictwa.
Był autorem i współautorem wielu książek i artykułów.
Życie prywatne
Był synem Leonarda (1857-1933) i Zuzanny z Kożuchowskich (1861-1939). Jego żoną była Zofia Wyganowska. Jego synowie Andrzej i Leszek (ur. 1923, który został ranny na Woli), polegli w powstaniu warszawskim.
Przypisy
Bibliografia
- StanisławS. Szenic StanisławS., Cmentarz Powązkowski w Warszawie 1790-1850, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979, ISBN 83-06-00281-4, OCLC 830142644 .
- Janina Leskiewiczowa (red.) Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biograficzny. Część 3. DiG, Warszawa 1996, ISBN 83-85490-60-4;
- Maria Ginter, Pół wieku wspomnień, Muza SA, Warszawa 1999, ISBN 83-7200-576-1;
- Polski Słownik Biograficzny Tom XX. Zeszyt 84, PAN 1975;
- Tomasz Osiński, "Klika obszarnicza". Ziemianie w polityce personalnej Państwowych Nieruchomości Ziemskich (1946-1949) w Pamięć i Sprawiedliwość - pismo naukowe poświęcone historii najnowszej 2(20) 2012 Warszawa. Red. naczelny Sławomir Poleszak ISSN 1427-7476.