Quick Facts
Biography
Leonard Sanikowski-Dziegieć CSsR (ur. 24 sierpnia 1891 w Horodyszcze, zm. 6 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski duchowny katolicki, redemptorysta, kapelan Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się w rodzinie o korzeniach tatarskich, która wywodziła się ze Stobiecka Miejskiego. Był synem Walentego i Katarzyny z d. Wójcik. Rodzina wyemigrowała na Kresy Wschodnie w 1884 roku.
W 1901 roku rozpoczął naukę w gimnazjum w Łucku. W 1906 roku miał styczność z redemptorystami, którzy po przegranej przez Rosję wojnie z Japonią, uzyskali pozwolenie władz carskich na prowadzenie misji na tych terenach.
Nauki humanistyczne uzupełniał w juwenacie w Tłuchowie, a śluby zakonne złożył 2 sierpnia 1912 w Mościskach, święcenia kapłańskie przyjął 10 marca 1918 we Lwowie.
Od 24 lutego do 3 marca 1925 roku w parafii Białotarsk prowadził misje, razem z o. Marcinem Nuckowskim oraz o. Józefem Palewskim .
W latach 20. zamieszkał w klasztorze redemptorystów przy ul. Karolkowej na warszawskiej Woli. Z powodu wady wymowy nie zdobył renomy wybitnego kaznodziei, uważany był natomiast za „męczennika konfesjonału”. Wybuch wojny uniemożliwił realizację jego planów dotyczących pracy misyjnej na Wołyniu.
W czasie powstania warszawskiego, w drugim dniu rzezi Woli (6 sierpnia 1944), został wraz z 29 współbraćmi rozstrzelany przez Niemców, w składzie narzędzi rolniczych firmy Krichmayer i Marczewski przy ul. Wolskiej 79/81.
Był kuzynem Wincentego Dziegiecia, polskiego nauczyciela, społecznika, wieloletniego kierownika szkoły w Siemkowicach.
Przypisy
Bibliografia
- Janusz Dołbakowski, Marian Sojka (wyb. i opr.): Pamiętamy o Was… Pamięci 30 redemptorystów zamordowanych w Powstaniu Warszawskim. Pelplin: Wydawnictwo Diecezji Pelplińskiej „Bernardinum”, 2000. ISBN 83-88487-21-3.