Leon Kunicki

Leon Kunicki (ur. 28 czerwca 1828 w Siedliszczach nad Bugiem, zm. 8 stycznia 1873 w Warszawie) – polski pisarz i rysownik.

Urodził się w rodzinnym majątku w Siedliszczach nad Bugiem w domu Marka i Wiktorii ze Świeszewskich. Pobierał nauki w warszawskim gimnazjum. Przez pewien czas pracował w banku polskim ale ostatecznie wrócił do rodzinnego majątku.

Tworzył rysunki i powiastki zamieszczane w różnych czasopismach: Tygodnik Ilustrowany, Kłosy, Wieniec.

Poza tym opublikował:

• Dwory i dworki, szkic do powieści, Warszawa, 1851,
• Krajowe obrazki i zarysy, Wilno,
• Nadbuźne obrazy i powieści,Warszawa tomów 3,
• Iwanko, powieść, Warszawa

Żonaty z Eweliną Marianną z Drohojewskich, z którą miał trójkę dzieci. Po śmierci żony i dwójki dzieci, załamany zmarł w Warszawie dnia 8 stycznia 1873, pochowany został na cmentarzu w Uhrusku nad Bugiem.

• S. Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. T. XVI. Warszawa: S. Orgelbrandt, 1864, s. 455. [dostęp 2020-12-16]. (pol.).

• Leon Kunicki z Kunic Wielkich h. Bończa, M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2021-01-06] .

• Leon Kunicki. „Tygodnik Ilustrowany”. XI (265), s. 1, 1873.01.25. [dostęp 2021-01-06]. 

• Dzieła Leona Kunickiego w bibliotece Polona