Leon Karwacki

Leon Paweł Karwacki (ur. 9 kwietnia 1871 we Włodawie, zm. 18 lutego 1942 w Warszawie) – polski mikrobiolog, docent patologii ogólnej i doświadczalnej Uniwersytetu Warszawskiego, pułkownik lekarz Wojska Polskiego.

W 1890 ukończył gimnazjum filologiczne w Chełmie, za wybitne osiągnięcia otrzymał złoty medal. Następnie studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, po otrzymaniu w 1895 dyplomu cum eximia laude kontynuował naukę w Pradze, a od 1898 w Instytucie Pasteura w Paryżu. W 1905 przeniósł się do Berlina, a następnie uczęszczał na roczne studia w Rzymie, po czym wyjechał do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę jako asystent dr. Władysława Krajewskiego w Szpitalu Dzieciątka Jezus. Następnie pracował w pracowni serologicznej Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, w 1912 przedstawił pracę doktorską z chorób wewnętrznych. Po wybuchu I wojny światowej został ordynatorem i kierownikiem pracowni chirurgicznej w lazarecie wojskowym, rok później został lekarzem naczelnym w szpitalu chorób zakaźnych, a następnie ordynatorem szpitala św. Stanisława (do 1937).

Od 1918 służył w Wojsku Polskim, początkowo był ordynatorem w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie, równolegle zajmował podobne stanowisko w Wojskowym Szpitalu Zakaźnym. Od 1 czerwca 1921 jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 1 w Warszawie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 44. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie lekarzy. W tym samym roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego i rozpoczął pracę kierownika naukowego w Szpitalu Okręgowym Nr I, w Oddziale Chorób Zakaźnych przy ulicy Zakroczymskiej. Pełniąc służbę w Szpitalu Okręgowym Nr I pozostawał oficerem nadetatowym 1 Batalionu Sanitarny w Warszawie. Od 1924 roku był profesorem na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1926 poza Uniwersytetem Warszawskim wykładał również w Wolnej Wszechnicy Polskiej. W 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Kadry Zapasowej 1 Szpitala Okręgowego w Warszawie.

Na emeryturze pracował na uczelni jako konsultant. Zmarł w 1942 roku. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 119-6-14).

• Członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego;
• Członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie.

Leon Karwacki był wybitnym specjalistą w dziedzinie chorób zakaźnych i chorób wewnętrznych. Jako pierwszy w Polsce badał cykl rozwojowy prątka gruźliczego i opracował nowatorską koncepcję jego rozwoju. W 1903 jego badania dotyczyły anginy Plauta-Vincenta. Przez ćwierć wieku badał posocznice samoistne oraz schorzenia, którym towarzyszą.

Najważniejsze prace naukowe

• Seriodiagnostyka spraw zakaźnych /1904/;
• Szczepienie ochronne i serodiagnostyka cholery /1906/;
• Badania nad morfologią i biologią krętków Obermeiera /1908/;
• Sputodiagnostyka /1910/;
• Zakażenie obiegu krwi przez prątki Kocha w gruźlicy doświadczalnej /1916/;
• Rumienie /1923/;
• Zakażenia entorokokowe /1927/;
• Etiologia i profilaktyka grypy /1927/;
• Prątek gruźlicy jako postać rozwojowa grzybka /1930/;
• O postaciach rozwojowych zarodka gruźlicy /1933/.

Podręczniki

• "Zmienność biologiczna zarazka gruźlicy" /1934/;
• "Choroby wewnętrzne" /1936/;
• "Choroby zakaźne" III tom /1937/.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Order Korony Włoskiej
• Legia Honorowa

• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
• Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
• Rocznik oficerski rezerw 1934.
• "Czy wiesz kto to jest?", praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Łozy, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej Warszawa 1938, tom I s. 326;
• Stanisław Sierakowski "Leon Paweł Karwacki (1872-1942)" Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego 31/38, 1938 s. 193-194