Leon Chlebowski

Leon Hipolit Chlebowski (ur. w 1802 w Gorzycku Starym, zm. 6 marca 1887) – polski prawnik, powstaniec listopadowy, kawaler złotego krzyża Virtuti Militari, działacz społeczny.

Urodził się w Gorzycku Starym w dzisiejszym powiecie międzychodzkim. Był synem Michała i Anny z Komorowskich, pochodził z rodziny kalwińskiej. Po ukończeniu gimnazjum w Poznaniu w 1824 roku, odbył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył jako magister ze złotym medalem. Po studiach został urzędnikiem w warszawskiej Prokuratorii Generalnej.

W momencie wybuchu powstania listopadowego, już w grudniu 1830 roku, wstąpił ochotniczo do Gwardii Honorowej, po czym 19 marca 1831 roku dostał przydział jako podporucznik do 8 Pułku Piechoty Liniowej. Walczył w bitwie pod Dębem Wielkim, bitwie pod Iganiami, bitwie pod Ostrołęką, brał udział w obronie Warszawy dowodząc na szańcach Woli 5 Kompanią 8 Pułku. Dostał awans na kapitana i został odznaczony złotym krzyżem Virtuti Militari.

Po przejściu z armią generała Macieja Rybińskiego pruskiej granicy, otrzymał 29 grudnia 1831 roku dymisję z wojska.

Osiadł w Poznaniu, gdzie brał czynny udział w życiu gospodarczym miasta. Działał również w organizacjach niepodległościowych (m.in. w czasie wydarzeń w latach 1846 i 1848). Po powstaniu Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk brał czynny udział w jego pracach, przez pewien czas będąc jego skarbnikiem.

Od 1860 roku był radnym miejskim, a później honorowym rajcą magistratu.

Leon Chlebowski ożenił się ok. 1840 roku z Antoniną Ostrowską (1820–1892, I voto Kozłowską). Nie miał dzieci.

Na kilka dni przed śmiercią przeszedł na katolicyzm. Został pochowany w Górze pod Inowrocławiem.

W środę 13 kwietnia 1887 roku Gazeta Toruńska donosiła:

• Order Virtuti Militari IV klasy (Polska)
• Order Królewski Korony III klasy (Prusy)
• Order Orła Czerwonego IV klasy (Prusy).

• Janusz Staszewski (wyd.): Polski Słownik Biograficzny. T. 3. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1937, s. 295.