Lela Isaia

Η Λέλα Ησαΐα (Πειραιάς 1898-Πειραιάς 1962) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός και πρωταγωνίστρια του θεάτρου.

Από νεαρή ηλικία εμφανίστηκε σε ερασιτεχνικές παραστάσεις, για τις οποίες τη μουσική είχε συνθέσει ο αδελφός της, Ανδρέας ("Το φιλί του σκοτωμένου" του Γεωργίου Ασπρέα, "Ψυχοσάββατο" του Γρηγορίου Ξενόπουλου κ.ά.)

Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στη σκηνή του οποίου πρωτοεμφανίστηκε το 1932 στον Ιούλιο Καίσαρα του Σαίξπηρ στον ρόλο της Καλπουρνίας (σκηνοθεσία Φώτου Πολίτη). Εμφανίστηκε, επίσης, πάντα με σκηνοθέτη τον Φώτο Πολίτη, στις παραστάσεις των έργων "Γιάννης Γαβριήλ Μπόρκμαν" του Ίψεν, "Ενώ το πλοίο ταξιδεύει" της Γαλάτειας Καζαντζάκη, "Ο θάνατος του Δαντόν" του Γκέοργκ Μπύχνερ και "Ποπολάρος" του Γρηγορίου Ξενόπουλου.

Το 1924 εμφανίστηκε σε μαθητικές παραστάσεις του Λυκείου των Ελληνίδων ("Η Τζένη με το γέλιο της" της Ευγενίας Ζωγράφου, "Τριαντάφυλλα όλο το χρόνο" του Χούλιο Ντάντας, "Η δασκαλίτσα" του Ντάριο Νικοντέμι). Το 1928 εμφανίστηκε στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη στο έργο του Σόμερσετ Μωμ "Ιερή φλόγα".

Από το καλοκαίρι του 1933 και μέχρι το 1935 συνεργάστηκε με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ακολούθησε, από το 1936, συνεργασία της με τον θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη, η οποία ολοκληρώθηκε το 1941, με μία διακοπή κατά την περίοδο 1939-1940, οπότε η Λέλα Ησαΐα ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς ρόλους στο περιοδεύον κλιμάκιο του Εθνικού Θεάτρου «Άρμα Θέσπιδος», με σκηνοθέτη τον Πέλο Κατσέλη.

Το 1942 εμφανίστηκε στο θέατρο Κυβέλης με το Θέατρο Αθηνών του Κωστή Μπαστιά. Από το 1944 επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο, όπου εργάστηκε επί σειρά ετών μέχρι το τέλος της καριέρας της. Η τελευταία της σκηνική εμφάνιση ήταν το 1958, στην "Τέσσα" του Ζαν Ζιροντού σε σκηνοθεσία του Αλέξη Σολομού.

Είχε παντρευτεί τον Πειραιώτη δικηγόρο Ευάγγελο Στρατήγη. Ο αδελφός της Λέλας Ησαΐα, Ανδρέας, ήταν πιανίστας, συνθέτης και στιχουργός.

• Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν τ.9ος, σ.385.