Quick Facts
TaurusBiography
Krystyna Budnicka (ur. jako Hena Kuczer 8 maja 1932 w Warszawie ) – polska działaczka społeczna pochodzenia żydowskiego, członkini Stowarzyszenia Dzieci Holocaustu, honorowa obywatelka miasta stołecznego Warszawy
Życiorys
Urodziła się w Warszawie, w religijnej rodzinie żydowskiej. Była ósmym, najmłodszym, dzieckiem z rodzeństwa (do wybuchu II wojny światowej sześcioro z jej rodzeństwa osiągnęło pełnoletniość). Jej ojciec Józef-Lejzor Kuczer prowadził rodzinny warsztat stolarski. Do wybuchu II wojny światowej ukończyła pierwszą klasę szkoły powszechnej przy ul. Barokowej 7.
Do utworzenia getta warszawskiego (1940) mieszkała przy placu Muranowskim (pod adresem ul. Muranowska 10), a po wyłączeniu z getta północnej pierzei placu w marcu 1942 zamieszkała wraz z rodziną przy ul. Miłej.
Od prawej z przodu: Joanna Sobolewska-Pyz i Krystyna Budnicka, stoją Małgorzata Indraszyk, Janina Zgrzembska, Elżbieta Ficowska i Julian Pyz (2005)
W czasie pierwszej wielkiej akcji likwidacyjnej w getcie latem 1942 do obozu zagłady w Treblince zostało deportowanych dwóch jej braci wraz z rodzinami. W czasie powstania w getcie i po jego upadku ukrywała się wraz z rodzicami i innymi krewnymi w bunkrze przy ul. Zamenhofa. Braci byli członkami Żydowskiej Organizacji Bojowej i wzięli udział w powstaniu. Bunkier został wykryty przez Niemców dopiero we wrześniu 1943 i wtedy też kanałami ewakuowała się na stronę aryjską, gdzie ukrywała się dzięki pomocy Rady Pomocy Żydom „Żegota” (w kanałach zostali jej rodzice i siostra). Ukrywała się przy ul. Mokotowskiej 1. Tam straciła brata Rafała, wydanego Niemcom przez syna dozorcy, który opiekował się zbiegami z getta.
Do wybuchu powstania warszawskiego wraz ze swoją bratową Anną zmieniała miejsce ukrycia. Wybuch powstawania zastał je przy ul. Dobrej pod opieką państwa Budnickich (ich nazwisko przyjęła po wojnie). Po upadku Powiśla 6 września 1944 została wyprowadzona do obozu przejściowego w kościele św. Stanisława na Woli, a stamtąd do Dulagu 121 Pruszków. W drodze do Pruszkowa dołączyła do grupy sierot z jednego z sierocińców prowadzonego przez siostry szarytki.
Po powrocie do Warszawy (1946) podjęła naukę w Gimnazjum Sióstr Nazaretanek, a następnie ukończyła studia pedagogiczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i stołecznym Instytucie Pedagogiki Specjalnej. Od 1990 jest działaczką Stowarzyszenia Dzieci Holokaustu. Z całej wielkiej rodziny wojnę przeżyła tylko ona i bratowa.
1 marca 2018 Rada Warszawy podjęła uchwałę o wyróżnieniu Krystyny Budnickiej tytułem Honorowego Obywatela miasta stołecznego Warszawy. Tytuł wręczono w trakcie uroczystej sesji Rady Warszawy z okazji 75. rocznicy wybuchu powstania w getcie warszawskim na Zamku Królewskim.