Quick Facts
Biography
Konstanty Rynarzewski (ur. 1823 w województwie płockim, zm. 7 listopada 1863 w Żelaznej koło Przasnysza) – wojskowy polski, oficer armii rosyjskiej, major w powstaniu styczniowym.
Był synem majora wojsk polskich. Służył jako sztabskapitan niżegorodzkiego pułku piechoty, wraz z którym w latach 60. XIX wieku stacjonował pod Włocławkiem, potem w Ostrołęce. W maju 1863, po potyczce oddziału rosyjskiego z powstańcami pod dowództwem Ignacego Mystkowskiego - bitwa pod Stokiem, przeszedł na stronę polską (istnieje również wersja, że przejście to nastąpiło dopiero w lipcu). Od sierpnia 1863 w stopniu majora był z nominacji Rządu Narodowego naczelnikiem wojskowym powiatu pułtuskiego. Sformował oddział złożony w większości z Kurpiów, liczący 250 strzelców, 160 kosynierów i 30 kawalerzystów.
Pod koniec października stoczył zwycięską potyczkę pod wsią Czarna. 6 listopada jego oddział, połączony z oddziałem pod dowództwem kapitana Lenartowicza, podjął walkę z przeważającymi siłami rosyjskimi w okolicy wsi Żelazna koło Przasnysza. Ostatecznie oddział Rynarzewskiego zdołał wycofać się za Omulew, ale śmiertelnie ranny dowódca zmarł dzień po bitwie.
Bibliografia
- Stanisław Chankowski, Konstanty Rynarzewski, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXXIII, 1992