Kazimierz Papara

Kazimierz Budzisz-Papara herbu Paparona (ur. 9 czerwca 1890 w Stroniatynie, zm. 29 marca 1975 w Lublinie) – rotmistrz rezerwy kawalerii Wojska Polskiego II RP, działacz rolniczy i bankowy.

Kazimierz Budzisz-Papara herbu Paparona urodził się 9 czerwca 1890 w Stroniatynie. Był synem Ignacego i Marii z domu Waygartów. W 1908 ukończył ze stopniem celującym VIII klasę i zdał z odznaczeniem egzamin dojrzałości w Zakładzie Naukowo-Wychowawczy Ojców Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem (w jego klasie byli m.in. Aleksander Birkenmajer, Leon Koppens, Stanisław Łoś). Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego, uzyskując stopień naukowy doktora praw, a także studia na Akademii Handlowej w Wiedniu.

Po wybuchu I wojny światowej od 1914 służył w szeregach c. i k. armii. Po zakończeniu wojny, jako były oficer armii armii austriackiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu porucznika doktora. W Wojsku Polskim służył w szeregach 16 Pułku Ułanów. Od 1 czerwca 1919 był dowódcą 3 szwadronu w tym pułku. Za swoje czyny w wojnie polsko-bolszewickiej otrzymał Order Virtuti Militari. Był oficerem 16 Pułku Ułanów do 1921. Został awansowany na stopień rotmistrza rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W latach 20. był oficerem rezerwowym 16 Pułk Ułanów Wielkopolskich w Poznaniu. W 1934 jako rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer po ukończeniu 40. roku życia i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto.

W 1925 był radnym sejmiku powiatu lwowskiego. W okresie II Rzeczypospolitej działał w izbach rolniczych oraz w bankach. 8 czerwca 1928 został wybrany członkiem komisji rewizyjnej przyszłego Oddziału Lwowskiego Małopolskiego Towarzystwa Rolniczego, przyłączonego z dotychczasowego Towarzystwa Gospodarskiego Małopolski Wschodniej z siedzibą we Lwowie do MTR z siedzibą w Krakowie. W latach 30. był członkiem zarządu Oddziału Lwowskiego MTR. W 1937 otrzymał tytuł członka honorowego Małopolskiego Towarzystwa Rolniczego Oddziału we Lwowie. Był wiceprezesem Związku Izb i Organizacji Rolniczych RP, w listopadzie 1936 objął funkcję prezesa, zastępując Kajetana Morawskiego, był wybierany członkiem zarządu, 30 listopada 1935, 31 maja 1938. 18 lutego 1937 został wybrany członkiem rady Banku Polskiego. 17 marca 1937 został powołany do rady Banku Akceptacyjnego. W latach 30. był działaczem koła województw południowo-wschodnich Polskiego Związku Posiadaczy Sadów. Do 1939 był prezesem Lwowskiej Izby Rolniczej (działającej przy placu Mariackim 7), wiceprezesem prezydium giełdy zbożowo-towarowej we Lwowie (prezesem był Paweł Csala), a także zasiadał w radzie nadzorczej Państwowego Banku Rolnego w Warszawie oraz w radzie nadzorczej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Był współwłaścicielem majątku Podliski Małe (powierzchnia: 853 ha), gdzie zamieszkiwał, a także dzierżawcą majątku Wołków (powierzchnia: 165 ha). Jego żoną została Maria z domu Pomianowska.

Po wybuchu II wojny światowej opuścił Lwów. W trakcie okupacji był administratorem majątku na obszarze powiatu lubartowskiego. Po 1944 był delegatem Państwowego Monopolu Spirytusowego w Lublinie. Od maja 1946 był pracownikiem Państwowych Nieruchomości Ziemskich, na stanowisku inspektora głównego Zarządu Centralnego, a od 1 października 1948 na stanowisku inspektora w Dziale Przemysłu Rolnego ZC). W 1949 został aresztowany. W 1950 był sądzony w procesie kierownictwa PNZ pod zarzutami szpiegostwa i próby obalenia ustroju Polski Ludowej. Został skazany przez sąd na karę dożywotniego pozbawienia wolności. W 1956 został zrehabilitowany. Po opuszczeniu zakładu karnego i odzyskaniu wolności był zatrudniony w Bibliotece Uniwersyteckiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Zmarł 29 marca 1975 w Lublinie.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Złoty Krzyż Zasługi – trzykrotnie (po raz trzeci w 1939, za zasługi na polu podniesienia hodowli koni)
• Krzyż Walecznych

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
• Kazimierz Kosiarski: Zarys historii wojennej 16-go pułku ułanów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Czesław Dmochowski, Franciszek Małek: Jednodniówka. XV-lecie 16/2 Pułku Ułanów Wielkopolskich 1919–1934. Bydgoszcz: 1934.