Kazimierz Kaciukiewicz

Kazimierz Adam Kaciukiewicz (ur. 25 listopada 1897 we Lwowie, zm. 10 marca 1978) – major żandarmerii Wojska Polskiego.

Kazimierz Adam Kaciukiewicz urodził się 25 listopada 1897 roku we Lwowie, w rodzinie Antoniego i Katarzyny. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w szwadronie żandarmerii polowej Nr 2, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 49 pułk piechoty Strzelców Kresowych. 1 lipca 1921 roku został przeniesiony z Ekspozytury Żandarmerii Polowej 6 Armii do 2 dywizjonu żandarmerii w Lublinie i został przydzielony do jednego z plutonów w charakterze hospitanta. 13 lipca 1921 roku objął dowództwo plutonu żandarmerii Kowel. 10 września 1921 roku przeniósł się ze swoim plutonem do Sarn. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. Od co najmniej 1923 roku był dowódcą plutonu żandarmerii Zamość. 31 marca 1924 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. 6 lipca 1929 roku otrzymał przeniesienie do 8 dywizjonu żandarmerii w Toruniu.

W końcu sierpnia 1930 roku został skierowany do Twierdzy Brzeskiej, w której objął dowództwo nad 30 żandarmami oddelegowanymi z poszczególnych dywizjonów w celu sprawowania nadzoru nad internowanymi działaczami opozycji. W czasie pobytu w Twierdzy Brzeskiej występował pod przybranym nazwiskiem „Adam Sokołowski” i miał się dopuścić nadużycia władzy nad internowanym Wojciechem Korfantym w ten sposób, że „cztery razy pięścią uderzył go po twarzy i pięścią uderzył go po żebrach”, a następnie „chorego i poniewieranego więźnia sprowadził do jednej z dolnych, zimnych cel i tam go trzymał przez 24 godziny”.

Z dniem 1 grudnia 1930 roku został przeniesiony do dywizjonu żandarmerii KOP na stanowisko dowódcy plutonu żandarmerii przy Brygadzie KOP „Podole” w Czortkowie. 9 grudnia 1932 roku w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych ogłoszono jego przeniesienie z KOP do 4 dywizjonu żandarmerii w Łodzi. Z dokumentów sporządzonych przez majora Kaciukiewicza i opublikowanych przez Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie wynika, że od grudnia 1932 roku pełnił służbę w 1 dywizjonie żandarmerii w Warszawie na stanowisku dowódcy Szwadronu Ochronnego, którego zadaniem była ochrona Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych, Sztabu Głównego i Ministerstwa Spraw Wojskowych. Z racji pełnionej funkcji dowódcy szwadronu sprawował bezpośrednią ochronę kolejnych Generalnych Inspektorów Sił Zbrojnych, marszałków Polski Józefa Piłsudskiego i Edwarda Śmigły-Rydza. Był także członkiem Komisji Współpracy z Sekretarzem Generalnym, nazywanej także Komisją Pomocniczą, która została powołana w końcu 1934 roku w celu usprawnienia i przyspieszenia prac Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości. 12 marca 1933 roku awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. W połowie 1937 roku z polecenia ówczesnego szefa Biura Inspekcji GISZ, pułkownika dyplomowanego kawalerii Leona Strzeleckiego udał się do Lwowa, gdzie dokonał zatrzymania podpułkownika dyplomowanego piechoty Ludwika Lepiarza pod zarzutem szpiegostwa na rzecz ZSRR, a następnie przekonwojował go do Warszawy, do siedziby Wydziału IIb Oddziału II Sztabu Głównego. Składając zeznania „w sprawie afery szpiegowskiej ppłk. Lepiarza” był jednocześnie rozpytywany o sprawę „zaginięcia” generała brygady Włodzimierza Zagórskiego.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą Oddziału Ochronnego Kwatery Głównej Naczelnego Wodza. 17 września 1939 roku w Kutach przekroczył granicę z Rumunią. Od 24 listopada 1939 roku przebywał w Obozie Oficerskim Nr 4 w Cerizay. 14 sierpnia 1940 roku został przydzielony do Stacji Zbornej Oficerów Rothesay na wyspie Bute w Szkocji. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 226 rząd 6 miejsce 20)

• Proces brzeski
• Wacław Kostek-Biernacki

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości – 12 maja 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski - 11 listopada 1937 roku „za zasługi w służbie wojskowej”
• Krzyż Walecznych dwukrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
• Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych - 12 maja 1936

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Kazimierz Kaciukiewicz, Meldunek do Ministra Spraw Wojskowych sporządzony 4 stycznia 1940 roku w Cerizay, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. B.I.4b, s. 83-86.
• Protokół przesłuchania mjr. Kazimierza Kaciukiewicza w sprawie mjr. K. Kaciukiewicza sporządzony 26 lutego 1940 roku w Paryżu przez por. J. Giertycha, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. B.I.4b, s. 88-89.
• Protokół przesłuchania mjr. Kazimierza Kaciukiewicza w sprawie afery szpiegowskiej ppłk. Lepiarza sporządzony 26 lutego 1940 roku w Paryżu przez por. J. Giertycha, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. B.I.4b, s. 94-96.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Jan Suliński: 2 Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Lublin (1918-1939). Mińsk Mazowiecki: Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, 2012.