Kazimierz Granat

Kazimierz Granat (ur. 1912 w Kijowie, zm. 7 marca 1979 w Sanoku) – polski działacz robotniczy i komunistyczny.

Urodził się w 1912 w Kijowie. Był synem robotnika i stolarza, który został zesłany na Sybir na przełomie 1903/1904. Podczas I wojny światowej i rewolucji październikowej 1917 przebywał nadal z rodziną (ojciec, brat) w Kijowie. W 1919 przybyli do niepodległej Polski, w latach 20. Rzeczypospolitej zamieszkiwał z rodziną (pięciu braci, trzy siostry) pod Ostrowcem, gdzie ojciec pracował w tamtejszej hucie.

W 1927 wstąpił do Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej. Rok później został działaczem Komunistycznej Partii Polski. Po tzw. „wsypie” działalności komunistycznej w powiecie opatowskim aresztowano go, był sądzony przed sądem w Sandomierzu i skazano go na karę 4 lat pozbawienia wolności za działalnością rewolucyjną oraz dodatkowo na karę 1,5 roku za przemówienie podczas procesu, łącznie 5,5 roku pozbawienia wolności skazany. Był osadzony w więzieniu we Wronkach, gdzie spędził cztery lata. Jak sam przyznał w 1977, w więzieniu nauczył się konspiracji oraz stwierdził, iż władze państwowe zamknęły małego komunisty, a wypuściły wielkiego bolszewika. W latach 30. działał konspiracyjnie w rejonie Ostrowca, Opatowa i Ćmielowa.

Po wybuchu II wojny światowej i klęsce polskiej wojny obronnej 1939 przekroczył granicę Generalnego Gubernatorstwa ze Związkiem Radzieckim. Podczas wojny przebywał w ZSRR i w Afryce. Po zakończeniu został aktywistą Polskiej Partii Robotniczej. Pracował w Komitecie Wojewódzkim PPR w Kielcach, następnie został I sekretarzem Komitetu Powiatowego PPR w Sanoku, później powołano go do pracy w KW PPR w Rzeszowie, po czym powrócił do Sanoka. W tym mieście zamieszkał z rodziną w październiku 1947. Wszedł w skład Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku. W 1947 objął funkcję przewodniczącego prezydium MRN w Sanoku. W procesie scalenia PPR i PPS i po powołaniu powiatowej instancji PZPR, został pod koniec grudnia 1948 jej drugim sekretarzem (drugim był Kazimierz Rzeszutko). Jako radny w 1948 był autorem wniosku przemianowania nazw sanockich ulic Macieja Kluski na Stefana Okrzei i Andrzeja Potockiego na Ludwika Waryńskiego, który przegłosowano. Został wybrany radnym MRN w Sanoku w 1958, członkiem Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku. 14 lipca 1959 wybrano go przewodniczącym zarządu powiatowej Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Sanoku. Od 1960 do 1973 był członkiem Komitetu Powiatowego PZPR w Sanoku oraz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Rzeszowie. W 1971 zasiadł w Komitecie Honorowym obchodów 30-lecia PPR w województwie rzeszowskim. W 1974 został członkiem komisji ds. odznaczeń w Sanoku.

Działał w spółdzielczości, w tym na kierowniczych stanowiskach w Zakładach Mleczarskich i jako dyrektor handlowy w PSS Społem w Sanoku. Był prezesem sanockiego oddziału Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów. Po przejściu na emeryturę działał w komisji ds. ruchu robotniczego w Komitecie Miejskim PZPR i w komisji ds. działaczy ruchu robotniczego w historii partii przy KW PZPR w Krośnie.

Zmarł nagle 7 marca 1979 w wieku 67 lat. Po śmierci trumna z jego zwłokami była wystawiona w budynku Sanockiego Domu Kultury. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku 9 marca 1979. Jego żoną była Bronisława (1913–2009). Jego synem był Wiesław Granat, w 1979 zastępca dyrektora WSSE w Krośnie z siedzibą w Sanoku.

• Order Sztandaru Pracy II klasy (1978).
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Wpis do „Księgi zasłużonych dla województwa rzeszowskiego” (1975).
• Wpis do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego” (1976, w gronie pierwszych trzydziestu wyróżnionych osób).
• Inne odznaczenia, wojskowe i medale.
• Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1978).
• List gratulacyjny dla działacza rewolucyjnego i partyjnego od Edwarda Gierka z okazji obchodów rocznicy 60-lecia Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej (1977)