Kazimierz Głowacki

Kazimierz Głowacki (ur. 16 lipca 1940 w Skarżysku-Kamiennej) – kontradmirał Marynarki Wojennej RP, żołnierz, dyplomata wywiadu wojskowego, inżynier nawigator morski. Był morskim oficerem pokładowym, a następnie oficerem wojskowych służb specjalnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i RP. W latach 1996-1997 kierował Wojskowymi Służbami Informacyjnymi.

W 1955 roku ukończył Zasadniczą Szkolę Metalową a następnie technikum Mechaniczne w Skarżysku. W latach 1956-1960 pracował w Zakładach Metalowych w Skarżysku - Kamiennej.Od 1960 odbywał zasadniczą służbę wojskową w pułku czołgów w Lidzbarku Warmińskim. Po ukończeniu w 1962 Podoficerskiej Szkoły Samochodowej w Pile został przyjęty na Wydział Pokładowy Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni. W 1966 otrzymał promocję oficerską i tytuł inżyniera nawigatora statku morskiego, natomiast w 1969 odbył specjalistyczne przeszkolenie w Ośrodku Szkolenia Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie. Magister ekonomii. Ukończył kurs specjalny w akademii NATO w Rzymie.

Pierwsze stanowisko służbowe w Marynarce Wojennej PRL objął w 7 dywizjonie niszczycieli, gdzie został dowódcą działu I nawigacyjnego ORP "Błyskawica", a po roku flagowym nawigatorem 7 dywizjonu niszczycieli pełniąc służbę na ORP "Grom" Następnie był pomocnikiem szefa Oddziału Organizacyjno-Szkoleniowego, starszym radcą ds. językowych oraz starszym pomocnikiem szefa Oddziału Organizacyjno-Szkoleniowego w Zarządzie II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie. Od 1971 do 1973 pełnił funkcję oficera do zleceń Attachatu Wojskowego Polskiej Rzeczypospolitej w Stanach Zjednoczonych. Po powrocie do kraju wyznaczono go oficerem, a następnie starszym oficerem w Zarządzie II. W 1979 roku został zastępcą attaché wojskowego PRL wOttwawie, Kanada, a w 1983 objął stanowisko zastępcy szefa Oddziału Organizacyjno-Szkoleniowego. W latach 1986-1990 był attaché wojskowym w Londynie, Wielka Brytania.

Do 1991 przebywał w dyspozycji Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, po czym został zastępcą szefa Zarządu III ds. Kontrwywiadu w Inspektoracie Wojskowych Służb Informacyjnych w Warszawie. W okresie od 1993 do 1995 kierował Zarządem Kontrwywiadu WSI. Następnie znajdował się w dyspozycji szefa Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej. W latach 1996-1997 był Szefem Wojskowych Służb Informacyjnych. W dniu 16 lipca 2000 przeszedł w stan spoczynku z dyspozycji Ministra Obrony Narodowej. Prezes Stowarzyszenia Oficerów Marynarki Wojennej w Warszawie. Nadal pracuje prowadząc działalność gospodarczą (firma Bryza Sp. zoo).

• podporucznik marynarki - 1966
• porucznik marynarki - 1968
• kapitan marynarki - 1972
• komandor podporucznik - 1978
• komandor porucznik - 1982
• komandor - 1988
• kontradmirał - 1997

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju

• Mariusz Jędrzejko, Marek Paszkowski, Mariusz Krogulski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002), Wydawnictwo Von Borowiecky, Warszawa 2002, ​ISBN 83-87689-46-7​.