Kazimierz Chodkiewicz

Kazimierz Stanisław Chodkiewicz (ur. 17 października 1892 we Lwowie, zm. 16 maja 1980) – filozof, ezoteryk i teozof, legionista, oficer Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych, pułkownik żandarmerii.

Kazimierz Stanisław Chodkiewicz urodził się 17 października 1892 roku we Lwowie. Po ukończeniu gimnazjum został przyjęty na Uniwersytet Franciszkański we Lwowie. Studiował języki klasyczne, filozofię i pedagogikę. W grudniu 1918 roku został wcielony do Lotnego Oddziału Żandarmerii Polowej we Lwowie.

22 maja 1920 roku został przeniesiony z 6/II Batalionu Wartowniczego, stacjonującego na terenie Okręgu Generalnego „Lublin”, do Dowództwa Żandarmerii Wojskowej, przy czym przydział służbowy był „czasowy aż do reaktywacji”. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 22. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. W styczniu 1923 roku przeniesiony został z 5 Dywizjonu Żandarmerii w Krakowie do Centralnej Szkoły Żandarmerii w Grudziądzu na stanowisko instruktora. W następnym roku mianowany został dyrektorem nauk – zastępcą komendanta szkoły (w 1927 roku przeformowanej w Dywizjon Szkolny Żandarmerii). 1 grudnia 1924 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. Funkcję dyrektora nauk pełnił do stycznia 1930 roku. W grudniu 1929 został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy 10 Dywizjonu Żandarmerii w Przemyślu. W 1933 roku został dowódcą 6 Dywizjonu Żandarmerii we Lwowie. 27 czerwca 1935 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą żandarmerii Armii „Karpaty”. Następnie przedostał się na Węgry i do Francji. 16 marca 1940 roku przybył do Paryża i przejął od majora Czesława Mańkowskiego obowiązki szefa żandarmerii przy Naczelnym Wodzu i Ministrze Spraw Wojskowych. Po klęsce Francji ewakuował się do Wielkiej Brytanii, gdzie w latach 1940–1944 oraz 1946-1973 był szefem żandarmerii Sztabu Naczelnego Wodza i Ministerstwa Obrony Narodowej. W 1944 roku został awansowany na pułkownika w korpusie oficerów żandarmerii.

9 września 1963 roku został wybrany na członka Rady Rzeczypospolitej Polskiej z okręgu wyborczego w Londynie. Członkiem Rady pozostawał do jej rozwiązania 20 lipca 1968 roku. Był członkiem Kapituły Krzyża Orderu Wojennego Virtuti Militari, powoływany 7 marca 1960, 7 marca 1964, 7 marca 1966. Uchwałą Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej z 26 września 1946 roku został pozbawiony obywatelstwa polskiego, które przywrócono mu w 1971 roku.

Kazimierz Chodkiewicz był członkiem loży „Orzeł Biały” zakonu Le Droit Humain do czasu jej samorozwiązania w 1938 roku. Od 1945 roku był członkiem loży „International Concord” tego zakonu. Od 1940 roku był członkiem Towarzystwa Teozoficznego w Edynburgu. W 1947 roku został założycielem i prezesem polskiego Ogniwa „Wawel” Towarzystwa Teozoficznego w Anglii. Autor wielu prac z zakresu ezoteryki, m.in. „Kraków. Ognisko sił tajemnych”.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1961, za zasługi położone w pracy w Sztabie Głównym)
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie

• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
• Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2016-06-05].
• Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2016-06-11].
• Rocznik Oficerski 1928. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1928. [dostęp 2016-06-11].
• Rocznik Oficerski 1932. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1932. [dostęp 2016-06-11].
• Zbigniew Święch: Wielki Wtajemniczony Kazimierz Chodkiewicz potwierdza istnienie wawelskiego ośrodka mocy. W: Kazimierz Chodkiewicz: Kraków ognisko sił tajemnych. Kraków: Wydawnictwo Wawelskie, 1992. ISBN 8385347011.
• Władysław Wierzbicki: Przyczynki do historii Żandarmerii odrodzonego Wojska Polskiego. Londyn: Koło Oddziałowe Stowarzyszenia Polskich Kombatantów nr 106 „Żandarm”, 1990.