Kazimierz Buncler
Quick Facts
Biography
Kazimierz Buncler (ur. 5 marca 1896, zm. po 1960) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 29 Pułku Strzelców Kaniowskich.
17 grudnia 1931 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 31. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W czerwcu 1933 został przeniesiony z KOP do 41 Pułku Piechoty w Suwałkach na stanowisko dowódcy batalionu. W 1936 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza, a w sierpniu 1939 na stanowisko dowódcy III batalionu. Na jego czele walczył w obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu X A Sandbostel, następnie w Oflagu XC Lubeck, a od 20 kwietnia 1942 do 1945 w Oflagu II C Woldenberg
.Kazimierz Buncler był żonaty z Felicją z Bielinków, z którą miał syna Kazimierza ps. „Mik” (ur. 29 września 1926, zm. 17 listopada 1945 w ZSRR), żołnierza 3 Wileńskiej Brygady Armii Krajowej i Oddziału Rozpoznawczego Okręgu Wilno AK.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5125
- Krzyż Niepodległości – 25 stycznia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
- Krzyż Walecznych dwukrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lucjan Bełdowski: Zarys historji wojennej 29-go pułku strzelców kaniowskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].