Quick Facts
Biography
Karol Stefan Rudnicki (ur. 13 października 1898 w Żydaczowie, pow. trembowolski, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Pochodził z rodziny senatorskiej Rudnickich pieczętującej się herbem Lis. Był synem Zygmunta, starosty trembowelskiego i Stefanii Marynowskiej herbu Niezgoda. Wnuk pisarki Zofii z Mrozowickich Rudnickiej. Młodszy brat generała Klemensa Rudnickiego. Absolwent szkoły ludowej w Żółkwi (1908) i III Gimnazjum Klasycznego we Lwowie (1916). Po zdaniu matury wcielony do armii austriackiej. Walczył na frontach włoskim, rumuńskim i ukraińskim. Po rozpadzie Austro-Węgier, uwięziony przez Ukraińców w Brodach.
1 czerwca 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika i przydzielony do 6 pułku ułanów. Brał udział w wojnie z Ukraińcami i bolszewikami.
W okresie międzywojennym pozostał w 6 puł jako dowódca szwadronu i szkoły podoficerskiej. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 331. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii). Od 1925 roku został dowódcą plutonu w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii we Lwowie a następnie przeniesiony do Szkoły Podoficerów Zawodowych Kawalerii w Jaworowie. 12 kwietnia 1927 roku został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 45. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W sierpniu 1930 przeniesiony do 12 pułku ułanów na funkcję dowódcy szwadronu, następnie został oficerem mobilizacyjnym. 4 lutego 1934 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 roku i 11. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W kwietniu tego roku został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza. W 1938 roku został przeniesiony do 27 pułku ułanów w Nieświeżu na stanowisko I zastępcy dowódcy pułku.
W kampanii wrześniowej walczył w 27 puł. Po rozbiciu pułku 27 września w okolicach Władypola, został wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Starobielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w Charkowie.
Wywód przodków
| 4. Teodor Józef Rudnicki | ||||||
| 2. Zygmunt Rudnicki | ||||||
| 5. Zofia Kazimiera Mrozowicka | ||||||
| 1. Karol Rudnicki | ||||||
| 6. Mieczysław Marynowski | ||||||
| 3. Stefania Marynowska | ||||||
| 7. Zofia Gostkowska | ||||||
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 12228 za kampanię wrześniową
- Krzyż Walecznych
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.