Karol Koranyi

Karol Wilhelm Koranyi (ur. 18 lutego 1897 we Lwowie, zm. 23 września 1964 w Warszawie) – polski prawnik, historyk prawa karnego.

W 1915 roku ukończył VII Gimnazjum we Lwowie, po czym podjął studia prawnicze w Wiedniu. W latach 1916–1918, podczas I wojny światowej, służył w wojsku austriackim, brał udział m.in. w walkach na froncie włoskim oraz w bitwie pod Verdun. Po wojnie kontynuował studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Wśród jego wykładowców byli Władysław Abraham, Przemysław Dąbkowski i Alfred Halban. Studiował też historię i etnografię (u Adama Szelągowskiego i Adama Fischera). W latach 1920–1921 służył w Wojsku Polskim w stopniu podporucznika, początkowo w 40 Pułku Piechoty we Lwowie, a następnie w 48 Pułku Piechoty, stacjonującym w Stanisławowie.

Studia ukończył w 1922 roku, uzyskując stopień doktora pod kierunkiem Kamila Stefko. Rozpoczął aplikację adwokacką, której nie ukończył. Od 1923 roku pracował na UJK: najpierw jako asystent prof. Przemysława Dąbkowskiego w Katedrze Historii Prawa Polskiego, następnie jako docent. W 1931 uzyskał habilitację na podstawie rozprawy Podstawy średniowiecznego prawa spadkowego. Wybuch II wojny światowej nie pozwolił na rozpatrzenie wniosku o tytuł profesora złożonego w 1939 roku. Na Uniwersytecie Iwana Franki pracował w latach 1939–1941 oraz 1944–1945.

Po wojnie został powołany na stanowisko profesora organizowanego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Współtworzył Wydział Praw tej uczelni, kierował Katedrą Historii Prawa na Zachodzie Europy (1945–1951) oraz Katedrą Prawa Państwowego (1947–1949). W latach 1947–1948 pełnił funkcję prorektora, a następnie rektora UMK (1948–1951). Pracował również na Uniwersytecie Jagiellońskim i Warszawskim.

Zmarł w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 177-2-13/14). Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

• Kilka uwag o dawnem prawie polskim, dzisiejszym prawie ludowym, "Nowa Ziemia Lubelska", nr 36, Lublin 1925
• O kradzieży na podstawie regestru złoczyńców grodu sanockiego 1554–1638 Lwów 1925
• Czy tortury są dalszym ciągiem sądów bożych?, "Lud", 1926?, tom 25, (serja II, tom V), s. 96–97
• Czary w postępowaniu sądowym (szkic prawno-etnologiczny), nakładem TL, Lwów 1927
• Danielis Wisneri, "Tractatus brevis de extramagis lamiis, veneficis" a "Czarownica powołana (Szkic z dziejów polskiej literatury prawniczej)". Pamiętnik trzydziestolecia pracy naukowej Przemysława Dąbkowskiego, Lwów 1927
• Czary i gusła przed sadami kościelnymi w Polsce w XV i w pierwszej połowie XVI wieku, nakładem TL, Lwów 1928
• Ze studiów nad wierzeniami w historii prawa karnego. I. Beczka czarownic, Lwów 1928
• Łysa Góra. Studium z dziejów wierzeń ludowych w Polsce w XVII i XVIII wieku, nakładem TL, Lwów 1929
• Bismarck a sprawa polska w przededniu powstania styczniowego: szkic historyczny Lublin, 1929
• O pochodzeniu zwyczaju tzw. oślego pogrzebu, "Lud", t.XXXI, Lwów, 1929, s.44–47
• Konstytucje cesarza Fryderyka II przeciw heretykom i ich recepcja w Polsce Lwów 1930
• O niektórych postanowieniach karnych statutu litewskiego z r. 1529: (studjum prawno-porównawcze) Wilno 1933
• Historia ustroju na zachodzie Europy. Cz. 1 Toruń 1946
• Powszechna historia ustrojów państwowych i prawa. 1, Epoka niewolnictwa (Egipt, Babilonia, Grecja, Rzym do w. IV) Toruń 1950
• Powszechna historia państwa i prawa. 3, Średniowiecze Warszawa, 1951
• O postępowych tradycjach w polskim piśmiennictwie karnym XVI i XVII wieku Warszawa 1952
• Powszechna historia państwa i prawa. Cz. 5 Warszawa 1954
• Powszechna historia państwa i prawa. Cz. 6 Warszawa 1955
• O prawie sądowym w Historii państwa i prawa Polski, t. I i II Warszawa 1958
• Jeszcze w sprawie syntezy historii prawa sądowego Poznań 1959

• Sławomir Kalembka (red.): Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 355–356. ISBN 83-231-1988-0.
• Hubert Czachowski: Biogram na stronie Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego o/Toruń (pol.). [dostęp 21.01.2012].