Karol Harasimowicz

Karol Harasimowicz (ur. 4 listopada 1894 we Lwowie, zm. 28 lipca 1977 w Londynie) – major Wojska Polskiego.

Urodził się 4 listopada 1894 we Lwowie. Był synem Piotra i Marii. W 1914 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum im. Mickiewicza we Lwowie (w jego klasie był m.in. Iwo Skałkowski).

Podczas I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich, służył w szeregach 2 pułku ułanów. U kresu wojny w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika jazdy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, a następnie na stopień rotmistrza jazdy ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924. W latach 20. był oficerem 9 pułku ułanów w Czortkowie. W 1934 jako rotmistrz przeniesiony w stan spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VIII jako oficer w dyspozycji dowódcy O.K. VIII i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Grudziądz. Ukończył studia prawa.

Podczas II wojnie światowej był oficerem Armii Krajowej. Służył w Referacie Bezpieczeństwa. Brał udział w powstaniu warszawskim 1944, po którym opuścił stolicę.

Po wojnie pozostał na emigracji. Był współpracownikiem Instytutu im. gen. Sikorskiego w Londynie. Do końca życia pozostawał w stopniu majora. Zmarł 28 lipca 1977 w Londynie. Był żonaty z Marią z domu Rodowską (1899-1944).

• Krzyż Walecznych – czterokrotnie (po raz drugi przed 1923, po raz czwarty przed 1924)

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.