Karol Golda

Tablica upamiętniająca salezjanów pomordowanych w czasie II wojny światowejna ścianie Bazyliki Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie

Karol Golda SDB (ur. 23 grudnia 1914 w Tychach, zm. 14 maja 1942 w KL Auschwitz) – Sługa Boży Kościoła katolickiego, polski duchowny katolicki, salezjanin.

Urodził się na Górnym Śląsku i był synem Ludwika i Anny z domu Świerczyk. W 1927 został warunkowo przyjęty do zakładu salezjańskiego w Oświęcimiu, a po trzech latach przyjęto go do nowicjatu Zgromadzenia Salezjańskiego w Czerwińsku. 23 lipca 1932 roku złożył śluby czasowe. Po maturze został wysłany do Daszawy, by pracować wśród chłopców. Dzięki wybitnym wynikom i opinii wystawionej przez przełożonych w 1935 mógł wyjechać do Rzymu, by podjąć studia filozoficzne na Uniwersytecie Gregoriańskim. 18 grudnia 1938 roku otrzymał święcenia kapłańskie w bazylice Sacro Cuore w Rzymie. Do kraju powrócił w 1939. W Poznaniu pomagał w pracach duszpasterskich, a później podjął pracę w Lądzie.

W czasie II wojny światowej został aresztowany 31 grudnia 1941 i przewieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau i tam otrzymał numer obozowy 18160. Tam był poddawany torturom, m.in. nie podawano mu pokarmu, aż w końcu został zamordowany 14 maja 1942.

Jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej.

• Franciszkański Zakon Świeckich
• 108 błogosławionych męczenników
• Słudzy Boży II procesu beatyfikacyjnego drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej

• Życiorys
• Martyrs killed in odium fidei by the nazis during the second world war (66) (ang.)
• Jarosław Dudała, Ślązacy idą do nieba [dostęp 10 września 2010]