Karol Bader

Karol Bader (ur. 6 listopada 1887 w Krakowie, zm. 31 lipca 1957 w Warszawie) – polski prawnik, dyplomata; m.in. poseł RP w Turcji (1926), Austrii (1926-31) i Iranie (1942-45).

W 1906 ukończył C. K. IV Gimnazjum we Lwowie. Studiował filozofię i socjologię, uzyskał stopień naukowy doktora praw na uniwersytecie w Monachium. Był czynnym członkiem Akademickiego Klubu Turystycznego we Lwowie.

W czasie I wojny światowej kierownik placówki Naczelnego Komitetu Narodowego (NKN) w Bernie. W 1918 pracował w Departamencie Stanu Rady Regencyjnej. Po odzyskaniu niepodległości i utworzeniu Ministerstwa Spraw Zagranicznych został naczelnikiem jednego z wydziałów Departamentu Polityczno-Ekonomicznego, którą to funkcję sprawował do 1921, gdy został mianowany radcą poselstwa RP w Pradze. Od 1 stycznia 1923 do 18 lipca 1924 był chargé d’affaires ad interim w Czechosłowacji. W 1924 powrócił do centrali MSZ. Od 24 marca 1926 do 1 września 1926 był posłem RP w Turcji, od 1 października 1926 do 21 maja 1931 posłem RP w Austrii. 1 lipca 1931 przeniesiono go w stan rozporządzalności, a 30 listopada 1931 w stan spoczynku.

W czasie II wojny światowej przebywał w Londynie, pozostając początkowo w dyspozycji Wydziału Osobowego MSZ rządu RP na uchodźstwie. Od 1 lipca 1942 do 30 czerwca 1945 był posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP w Iranie, z zakresem terytorialnym misji również na Irak, Liban i Afganistan.

Po wojnie wrócił do Polski. Był jednym z nielicznych dyplomatów II Rzeczypospolitej przyjętych do służby dyplomatycznej PRL.

W 1931 został odznaczony austriacką Złotą Odznaką na Wielkiej Wstędze za Zasługi i rumuńskim Krzyżem Wielkim Orderu Korony.

Był żonaty.

• Bader Karol w: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana). BGW, Warszawa 1994, s. 89. ​ISBN 83-7066-569-1​