Juliusz Hoffmann

Juliusz Ernest Hoffmann (ur. 25 sierpnia 1880, zm. 1962) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Urodził się 25 sierpnia 1880. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, a następnie do stopnia podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923. W latach 20. był oficerem 26 pułku piechoty w Gródku Jagiellońskim, w tym w 1923 jako oficer nadetatowy pełnił stanowisko szefa Oddziału IV Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV, a w 1924 pozostawał przydzielony do Sztabu Generalnego. W 1928 przeniesiony w stan spoczynku, zamieszkiwał w miejscowości Suchodół.

Jako emerytowany oficer w 1932 został wylosowany sędzią sądu przysięgłych we Lwowie.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie (22 grudnia 1962, za zasługi położone w długoletniej pracy społecznej)
• Krzyż Walecznych

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.