peoplepill id: julian-skokowski
JS
Poland
2 views today
2 views this week
Julian Skokowski
Polish officer

Julian Skokowski

The basics

Quick Facts

Intro
Polish officer
Places
Work field
Gender
Male
Place of birth
Daugavpils, Latvia
Age
72 years
Awards
Decade of Independence Regained
 
The details (from wikipedia)

Biography

Julian Skokowski, ps. „Zaborski, „Sulima(ur. 25 maja 1886 w Dyneburgu, zm. 11 marca 1959 w Warszawie) − generał brygady ludowego Wojska Polskiego. Komendant Polskiej Armii Ludowej podczas powstania warszawskiego. Więzień stalinowski.

Przebieg służby wojskowej

Syn Donata i Marii z domu Łukaszewicz. Ukończył Korpus Kadetów w Orle i szkołę oficerską w Tyfilisie. Od sierpnia 1909 służył w armii carskiej, początkowo jako dowódca plutonu, a od listopada - instruktor w szkole podoficerskiej 28 pp. Przeniesiony w maju 1911 do 141 pp, był tam kolejno dowódcą plutonu zwiadu, od listopada 1912 dowódcą kompanii łączności, a od lipca 1914 adiutantem dowódcy pułku. W sierpniu 1914 ranny, dostał się do niewoli niemieckiej. Od maja do sierpnia 1917 przebywał na rekonwalescencji w Danii, następnie powrócił do służby w armii rosyjskiej na stanowisko dowódcy batalionu 141 pp, które zajmował do lutego 1918. W międzyczasie uczestniczył w Międzynarodowej Konferencji Czerwonego Krzyża w Kopenhadze (wrzesień - październik 1917). Od czerwca 1918 dowodził polskim oddziałem tzw. Murmańczyków w Archangielsku na północy Rosji. Po powrocie do kraju, od września 1919 roku służył w odrodzonym Wojsku Polskim.

W okresie II RP sprawował szereg funkcji dowódczych w Wojsku Polskim, m.in. był:

  • inspektorem szkół podchorążych rezerwy
  • dowódcą 6 pułku strzelców podhalańskich w Samborze do maja 1927
  • dowódcą piechoty dywizyjnej 19 Dywizji Piechoty od maja 1927
  • w składzie osobowym I wiceministra spraw wojskowych

Od 1935 roku do wybuchu wojny był inspektorem głównym Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny i Związku Rezerwistów.

Został osadnikiem wojskowym w osadzie Husaki w powiecie baranowickim (ziemię otrzymał tam również ułan Stanisław Skokowski).

Z dniem 31 marca 1939 przeniesiony w stan spoczynku ze stanowiska dowódcy piechoty dywizyjnej 16 DP.

Podczas wojny obronnej 1939 roku był dowódcą piechoty dywizyjnej 25 Dywizji Piechoty Armii „Poznań”, a od 18 września dowódcą Grupy „Palmiry”, broniącej składów amunicyjnych w Palmirach w Puszczy Kampinoskiej (patrz: Obrona Palmir). Na początku 1941 roku wstąpił do Organizacji Wojskowej Związek Jaszczurczy, gdzie objął stanowisko inspektora wyszkolenia w Okręgu Warszawa-miasto. W okresie tworzenia Narodowych Sił Zbrojnych zerwano z nim kontakty. Skokowski stanął wkrótce na czele niewielkiej organizacji Gwardia Obrony Narodowej, która w 1943 roku scaliła się z Polską Armią Ludową. Niebawem Skokowski został szefem sztabu i zastępcą komendanta PAL.

29 lipca 1944 roku na murach Warszawy została rozwieszona kłamliwa odezwa jego autorstwa, głosząca, że – wobec opuszczenia miasta przez najwyższe czynniki Armii Krajowej – sygnatariusz tej odezwy obejmuje dowództwo nad wszystkimi oddziałami podziemnymi i zarządza ich mobilizację do walki z Niemcami; Skokowski podpisał się na niej jako generał dywizji. Przeszła ona bez żadnego echa. W czasie powstania warszawskiego przebywał w Śródmieściu, gdzie objął dowodzenie nad oddziałami PAL. 15 września wydał rozkaz o utworzeniu Połączonych Sił Zbrojnych Armii Ludowej, PAL i Korpusu Bezpieczeństwa, których został dowódcą oraz podporządkowaniu ich Krajowej Radzie Narodowej.

Po upadku powstania wyszedł z miasta wraz z ludnością cywilną. Wydostał się z obozu przejściowego w Pruszkowie dzięki pomocy AL i członków PPR. W styczniu 1945 został przyjęty do ludowego Wojska Polskiego i awansowany został do stopnia generała brygady. Otrzymał stanowisko dowódcy Okręgu Wojskowego Nr V w Krakowie, które pełnił do października 1945, kiedy przeszedł w stan spoczynku. W 1948 został aresztowany. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie został skazany na karę 15 lat pozbawienia wolności. Zwolniony w 1955, prawnie zrehabilitowany został w 1957. Przyznano mu także zasiłek i rentę.

Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 28BII-3-28).

Awanse

  • pułkownik piechoty – 1 grudnia 1924 ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 8. lokatą (w 1932 – 3. lokata)
  • generał brygady – luty 1945

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1921)
  • Krzyż Niepodległości
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1928)
  • Krzyż Walecznych – czterokrotnie
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
  • Krzyż Wojskowy (Wielka Brytania)
  • Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)
  • Medal Zwycięstwa (międzysojuszniczy, 1921)

Przypisy

Bibliografia

  • Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1945 T.1. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 142–143. ISBN 83-211-0758-3.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.

Linki zewnętrzne

The contents of this page are sourced from Wikipedia article. The contents are available under the CC BY-SA 4.0 license.
Lists
Julian Skokowski is in following lists
comments so far.
Comments
From our partners
Sponsored
Credits
References and sources
Julian Skokowski
arrow-left arrow-right instagram whatsapp myspace quora soundcloud spotify tumblr vk website youtube pandora tunein iheart itunes