Julian Gazda

Julian Gazda (ur. 8 stycznia 1892 w Rudniku nad Sanem, zm. 1949 w Stanach Zjednoczonych) – żołnierz Legionów Polskich, kapitan rezerwy piechoty Wojska Polskiego, więzień obozów niemieckich podczas II wojny światowej.

Urodził się 8 stycznia 1892. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich i służył w VI batalionie w składzie I Brygady. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Zweryfikowany w stopniu porucznika piechoty. Został awansowany do stopnia kapitana rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 37 Pułku Piechoty. Został awansowany do stopnia podpułkownika piechoty ze starszeństwem z 1 lipca 1925. W 1928 był zastępcą dowódcy 22 Pułk Piechoty w garnizonie Siedlce. W 1932 sprawował stanowisko dowódcy 85 Pułku Strzelców Wileńskich w Nowej Wilejce. W latach 30. pełnił funkcję prezesa oddziału Związku Legionistów Polskich w Nisku.

Po wybuchu II wojny światowej 1939 i nastaniu okupacji niemieckiej ziem polskich został aresztowany przez Niemców, po czym – wraz z grupą ponad 758 młodych Polaków – 14 czerwca 1940 został przewieziony do obozu KL Auschwitz – był to pierwszy masowy transport do Auschwitz. W obozie otrzymał numer obozowy 337. W 1942 został przeniesiony do obozu KL Mauthausen.

Po wojnie przebywał na emigracji w USA. Zmarł w 1949 w Stanach Zjednoczonych.

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Julian Gazda. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2016-04-16].

• Zdzisław Londoński – także legionista, związany z Niskiem i więzień pierwszego transportu do Auschwitz