Józef Hulka

Zaczął rzeźbić we wczesnej młodości. W okresie powojennym uczestniczył w konkursach sztuki ludowej zdobywając najwyższe nagrody. W jego twórczości dominuje tematyka sakralna. Są to przede wszystkim figury Jezusa Chrystusa, Matki Boskiej i świętych. Pojawiają się również sceny biblijne i postaci aniołów. Swoje rzeźby wykonuje w drewnie olchowym, lipowym i brzozowym. Część rzeźb i płaskorzeźb (m.in. stacje Drogi Krzyżowej) wykonał dla kościoła parafialnego pod wezwaniem św. Michała Archanioła w Łękawicy zbudowanego w 1995 roku na miejsce spalonej w 1992 roku drewnianej późnogotyckiej świątyni.

Drugim nurtem jego twórczości są akcesoria obrzędowe, głównie maski, gwiazdy i szopki nawiązujące do tych wykorzystywanych przez kolędników w okresie Bożego Narodzenia. Również sam Hulka kolędował w młodości z szopką odgrywając scenki przy pomocy kukiełek własnej produkcji. Przy tworzeniu masek i kukiełek pomagała mu żona Anna, która z czasem zaczęła tworzyć własne prace. Zapamiętane przez niego słowa kolęd zostały spisane w wydanym przez w Muzeum w Żywcu śpiewniku „Hej kolęda będzie”.

Maska Guślarza - aut. Józefa Hulki

Najpóźniej zainteresował się malarstwem na szkle. W jego obrazach oprócz tematyki religijnej pojawiają się sceny obrzędowe i z życia codziennego charakterystyczne dla terenu Żywiecczyzny. W latach pięćdziesiątych XX w. powstają również prace w nurcie socrealizmu.

Wspólnie z żoną Anną, zmarłą w 2009 r., jest laureatem nagrody Oskara Kolberga z 1992 roku. Od 1991 roku prowadzi Izbę Twórczą w swoim domu w Łękawicy.

Kilkadziesiąt jego prac znajduje się w kolekcji Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie. Są to przede wszystkim maski, rzeźby, malarstwo na szkle oraz szopki kukiełkowe i lalki.

1992 - Nagroda im. Oskara Kolberga