Józef Grabowicz

Józef Grabowicz (ur. 6 kwietnia 1930 w Boczkach Domaradzkich, zm. 28 lipca 2007) – polski publicysta, redaktor naczelny pism młodzieżowych, reporter i działacz społeczny.

Ukończył Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Warszawskiego (1953) oraz Wydział Historyczno-Socjologiczny Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR (1965).

W latach 1949-1969 dziennikarz, w latach 1969-1975 zastępca redaktora naczelnego tygodnika Nowa Wieś, redaktor naczelny tygodnika Zarzewie (1975-1976), redaktor naczelny tygodnika Walka Młodych (1976-1981). W latach 1981-1990 zastępca redaktora naczelnego miesięcznika Komitetu Centralnego PZPR Życie Partii.

Debiut literacki w tygodniku Nowa kultura (1952), debiut książkowy 1962.

Członek Związku Młodzieży Polskiej (1948-1956), Związku Młodzieży Wiejskiej, Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej (członek Prezydium Zarządu Głównego 1976-1980), przewodniczący Komisji Kultury Zarządu Głównego ZSMP. Od 1955 roku należał do PZPR. Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1951-1982) oraz Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL (od 1982).

Otrzymał m.in. Nagrodę Prezesa Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa” (1967), Nagrodę Główną Rady Głównej Federacji Związków Socjalistycznej Młodzieży Polskiej (1979) oraz inne nagrody i wyróżnienia w ogólnopolskich konkursach na reportaż.

6 zbiorów reportaży o tematyce społecznej, m. in. Złota trumna (1962), Pejzaż wiejski z Temidą (1965, I nagroda tygodnika Prawo i Życie), Pożegnanie z zaściankiem (1968), Miłość szuka azylu (1972), Pożądanie w cieniu wierzb (1979).

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Odznaka Zasłużony Działacz Kultury.

• Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 353
• nekrologi „Gazeta Wyborcza” 31 lipca 2007
• Data urodzenia i śmierci