Johannes Fredericus van Hengel

Jo(h)annes Fredericus van Hengel (Grootebroek, 6 maart 1811 - Hilversum, 18 april 1892) was een sociaal bevlogen Nederlandse arts.

Dr Jan van Hengel was afgestudeerd en gepromoveerd aan de medische faculteit van de Leidse Universiteit en vestigde zich in 1838 als verloskundige in Hilversum. Hij schrok zo van de slechte leefomstandigheden en het gebrek aan hygiëne, dat hij eigenlijk er niet wilde wonen. Zijnprofessor maakte hem duidelijk dat hij er dus veel goed werk kon verrichten. Hij had een drukke praktijk maar besteedde ook veel tijd aan het schrijven vam medische artikelen over het voorkomen van ziekten in het 'Tijdschrift voor Gezondheidsleer' en in de 'Schat der Gezondheid'. Hij regelde ook gratis voedselverdeling en inentingen tegen pokken. In 1875 stelde hij de 'Geneeskundige plaatsbeschrijving in Gooiland' samen.

In 1877 was hij betrokken bij een wisseltruc die pas in 2005 werd ontdekt. In het belang van schedelonderzoek had hij drie schedels uit graven op Urk ontvreemd en doorgespeeld aan hoogleraar Pieter Harting (1812-1885) van de Universiteit van Utrecht. Pas op 5 juni 2010 zijn de schedels weer naar Urk gegaan, waar zij op 20 juli werden herbegraven.

Jan van Hengel was een kind van Wessel Albertus van Hengel (1779-1871) en Anna Maria Hupé (1783-1859) uit Amsterdam. Zijn ouders hadden tien kinderen, van wie er vijf nog in leven waren toen de ouders overleden.
Dr. Van Hengel was in 1840 in Leiden getrouwd met Henderica Peerlkamp (1811 - 1874) uit Dokkum. Ze kregen zes kinderen. Hijoverleed op 81-jarige leeftijd.

In 1985 werd door Joop Reinboud bij Uitgeverij Verloren in Hilversum een boekje over hem gepubliceerd: Het leven van doctor Van Hengel (1811-1892). [1].

Aan het pand Kerkbrink 18 in Hilversum hangt een reliëf van de arts Johannes Fredericus van Hengel. Ook is in Hilversum een straat naar hem vernoemd, de Van Hengellaan. In Amsterdam is de J.F. van Hengelstraat.