Joanna Pociask-Karteczka

Joanna Katarzyna Pociask-Karteczka (ur. 1958 w Słomnikach) – polska geograf, hydrolog, profesor nauk o Ziemi, popularyzator nauki, poetka.

W młodości próbowała wspinać się na Skałkach Twardowskiego. Ukończyła studia z geografii fizycznej w 1981 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim. Brała udział w badaniach hydrologicznych na Spitsbergenie podczas dwóch ekspedycji w latach 1983–1984, weszła wówczas m.in. na górę Lidfjellet(inne języki). Stopnień doktora uzyskała w 1987 roku na podstawie pracy Water circulation in the north-western part of Sörkappland - Spitsbergen. Habilitowała się 16 grudnia 1996 roku w dziedzinie nauk geograficznych (dyscyplina: geografia, specjalność: hydrografia) na podstawie pracy Założenia metodyczne regionalizacji hydrologicznej na przykładzie dorzecza górnej Wisły na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Jagiellońskiego. 14 czerwca 2005 roku uzyskała tytuł profesora nauk o Ziemi. W 2019 roku odbyła podróż do Ziemi Ognistej. Podróżowała także na Alaskę, do Norwegii, Patagonii, Nowej Zelandii. Współpracowała z Klubem Artystyczno-Literackim Teatr Stygmator.

Pracuje jako profesor na Wydziale Geografii i Geologii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Zakładzie Hydrologii Instytutu Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Członek Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Towarzystwa Geograficznego (od 1978 roku; była przewodniczącą Komisji Hydrologicznej od 2007 do 2014 roku), Związku Literatów Polskich.

Została wyróżniona Złotą Odznaką Polskiego Towarzystwa Geograficznego (nr 791) w 2008 roku i Członkostwem Honorowym tegoż stowarzyszenia (2019).

Zajmowała się m.in. hydrologią Karpat i Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej. Napisała kilkaset tekstów (ponad 320 publikacji – stan na 2020 rok) z zakresu hydrologii i ochrony środowiska, w tym także teksty popularyzujące naukę. Publikowała artykuły naukowe m.in. w: „Georeview”(inne języki), „Journal of Environmental Hydrology”(inne języki), „Mountain Research and Development”(inne języki).

Publikacje książkowe (wybór)

• Założenia metodyczne regionalizacji hydrologicznej na przykładzie dorzecza górnej Wisły (1995)
• Zlewnia. Właściwości i procesy (redaktor i współautorka; 2003, 2. wydanie 2006)
• Stan i perspektywy rozwoju turystyki w Tatrzańskim Parku Narodowym (redaktor i współautorka; 2007)
• Wody w parkach narodowych Polski (redaktor i współautorka; 2012)
• Morskie Oko – przyroda i człowiek (redaktor i współautorka; 2014) – wyróżnienie w kategorii Tatralia na Festiwalu Górskim im. Andrzeja Zawady (2015)
• Hydrologia Polski (redaktor i współautorka; 2017)
• Sustainable water resources management in high mountains in the Baltic Sea Region (redaktor, współautorka rozdziału; 2019)

Recenzenci określają ją jako „poetkę natury”. W jej twórczości poetyckiej pojawiają się m.in. tematy związane z ekspedycjami naukowymi i podróżami, zwłaszcza tematyka górska, pojawiają się także motywy religijne. Jest zdania, że „opis poetycki jest uzupełnieniem opisu naukowego”. Co najmniej od lat 80. XX wieku pisze dzienniki.

Tomy poetyckie

• Na drugi brzeg (1996)
• Droga Krzyżowa (1997, 2013)
• Zostańcie (1999)
• Ocalenia (2005) – poemat
• Twarze z gór (2008)
• bez dotyku (2012)
• przebudzenie ewy (2018)
• Teksty zebrane (2023)