Jiufeng Daoqian

Jiufeng Daoqian (zm. 923; chiń. 九峰道虔, pinyin Jiǔfēng Dàoqián; kor. 구봉도건 Kubong Togŏn; jap. Kyūhō Dōken; wiet. Cửu Phong Đạo Kiền) – chiński mistrz chan.

Pochodził z Fuzhou. Był uczniem i osobistym służącym mistrza Shishuanga Qingzhu. Po jego śmierci na życzenie innych mnichów został opatem tego klasztoru. Po jakimś czasie przeniósł się na górę Dziewięciu Szczytów (chin. Jiufeng w Ruizhou w pobliżu dzisiejszego Gao’an w prow. Jiangxi). Jeszcze później przebywał w Shimen i w końcu w Letan.

Jego najwybitniejszym uczniem był Heshan Wuyin.

Pierwsza liczba oznacza ilość pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza ilość pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek linii przekazu w nowym kraju.

• 36/9. Yaoshan Weiyan (751–834)
  • 37/10. Daowu Yuanzhi (769–835)
    • 38/11. Shishuang Qingzhu (807–888)
      • 39/12. Jiufeng Daoqian (zm. 923)
        • 40/13. Heshan Wuyin (891–960) występuje w gong’anie 44 z Biyan lu.
        • 40/13. Baofeng Yanmao (bd)
        • 40/13. Guangmu Xingxiu (bd)
        • 40/13. Tong’an Changcha (bd)
        • 40/13. Letan Kuangwu (bd)
        • 40/13/1. Pŏpgyŏng Hyŏnhwi (875–941) Korea

• Andy Ferguson. Zen's Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings. Wisdom Publications. Boston, 2000. Str. 518. ​ISBN 0-86171-163-7​