Jerzy Piaskowski

Jerzy Piaskowski (ur. 13 października 1900 w Zadybiu, zm. 15 października 1945 w Czarnkowie) – porucznikkawalerii Wojska Polskiego. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej. Kawaler Orderu Virtuti Militari

Urodził się 13 października 1900 w Zadybiu w rodzinie Jana Nepomucena i Gabrieli z d. Podolska. Absolwent szkoły realnej w Warszawie. Od lipca 1919 w odrodzonym Wojsku Polskim gdzie został skierowany na szkolenia kawaleryjskie. Szkolił się m.in. w Starej Wsi, SPP w Warszawie i CWK w Przemyślu. Po zakończeniu, w kwietniu 1920 mianowany podporucznikiem . Od maja 1920 żołnierz 16 pułku ułanów wielkopolskich, z którym został od lipca 1920 wysłany na front wojny polsko-bolszewickiej. Za postawę w walce został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Od maja 1921 przebywał na urlopie w związku ze studiami na SGGW, którą ukończył z tytułem inżyniera. Po zakończeniu studiów zarządzał gospodarstwem rodzinnym w Zadybiu. Uzyskał awans na stopień porucznika w marcu 1932. Brał udział w kampanii wrześniowej. Po zakończeniu wojny zmarł w wyniku wypadku samochodowego w Czarnkowie 15 października 1945. Tam też został pochowany.

Żonaty od 1930 z Michaliną z d. Wężyk, mieli troje dzieci.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3354
• Srebrny Krzyż Zasługi

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Kazimierz Kosiarski: Zarys historii wojennej 16-go pułku ułanów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Czesław Dmochowski, Franciszek Małek: Jednodniówka. XV-lecie 16/2 Pułku Ułanów Wielkopolskich 1919–1934. Bydgoszcz: 1934.